بریده‌هایی از کتاب رهبری

تعجبی ندارد که بهترین بازیکنان و آن‌هایی که بیش‌ترین دوران اوج را دارند، کسانی هستند که می‌توانند از خود در مقابل خواسته‌های دیگران محافظت کنند. کریستیانو رونالدو یکی از همین موارد بود. او نه مشروب می‌خورد و نه سیگار می‌کشید. وقتی هم که به منچستریونایتد آمد، مادر و خواهرش با او زندگی می‌کردند. هرازگاهی هنوز هم می‌توان او را در یک تبلیغ تلویزیونی یا روی جلد مجله‌ای دید که مشغول گذراندن تعطیلات تابستانی در کلوبی مثلاً در لس‌آنجلس است. ولی باور نکنید؛ کریستیانو خوب می‌دانست چطور وقت خود را مدیریت کند.

بهترین معلم‌ها قهرمان‌های گمنام تمام جوامع هستند

وقتی شما یک‌قدم از همه‌چیز فاصله می‌گیرید، چیزهایی می‌بینید که غافل‌گیرتان می‌کند و عنصر غافل‌گیری بسیار مهم است.

امید به زندگی یک مگس از ثبات شغلی یک مربی لیگ برتری بیش‌تر است!

انگیزه ترکیبی از اشتیاق برای سخت‌کوشی، طاقت‌آوردن، قدرت عظیم تمرکز و عدم پذیرش شکست است.

وقتی به آبردین رفتم، که مکان ملایم‌تری نسبت به گلاسکو است، فهمیدم باید قدری از نظم و ترتیب گلاسکویی را به آن‌ها بیاموزم. هیچ‌کس را مستثنا نکردم. سخت‌گیر و مصر بودم و به‌نظرم همه از این رفتار من خوش‌شان نمی‌آمد اما با این روش از بازیکن‌ها مرد ساختم و پرونده‌شان را درخشان‌تر کردم. در آبردین از نظر خودم سه بازیکن دردسرساز داشتیم. آن‌ها تمرین را واقعاً جدی نمی‌گرفتند. مجبورشان کردم هر بعدازظهر دوباره کار کنند، آن‌ها را در ترکیب ذخیره‌ی تیم گذاشتم و شب‌های سه‌شنبه و چهارشنبه آن‌ها را برای بازی به جایی مثل پیترهد می‌فرستادم که از سرما یخ کنند، و در نهایت از شر هرسه‌تای‌شان خلاص شدم