بریده‌هایی از کتاب آن دختر یهودی

یاد حرف‌های احمد افتاد: «نگذار مسلمانان تو را از اسلام متنفر کنند. آن‌ها تعالیم اسلام را متفاوت اجرا می‌کنند. تو فقط به اخلاق رسول خدا (ص) نگاه کن. در میان تمام انسان‌ها اخلاق او اخلاق قرآن است.»

من دوست دارم مثل حضرت محمد زندگی کنم. الگوی تو کیست؟

زنده باشیم تا بخوریم و بخوانیم و بگردیم و بخوابیم و روز بعد هم این دایره را تکرار کنیم؟ «تکرار» این کلمهٔ نفرت‌انگیز. مگر تکرار از نشانه‌های جهنم نیست؟ جسدی می‌سوزد و بعد گوشت می‌آورد تا دوباره انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده بسوزد.

«نگذار مسلمانان تو را از اسلام متنفر کنند. آن‌ها تعالیم اسلام را متفاوت اجرا می‌کنند. تو فقط به اخلاق رسول خدا (ص) نگاه کن. در میان تمام انسان‌ها اخلاق او اخلاق قرآن است.»

من امروز مسلمانم و در مقابل تصویری که در چشم غیرمسلمانان دارم مسئولم. من امروز مثل بقیهٔ مسلمانان دربارهٔ اتهام به ترور و عقب‌ماندگی و هرج و مرج و فساد مسئولم. در قبال اجرای نیکوی تعالیم اسلام و زندگی روزانه‌ام مسئولم. برای بنای خانه‌ای بر پایهٔ اسلام و تربیت کودکانی مسلمان که دین خود را بفهمند و مسیر و جریان زندگی‌شان را از آن بگیرند مسئولم. هیچ می‌دانی این مسئولیت چقدر بزرگ است؟

یاد حرف‌های احمد افتاد: «نگذار مسلمانان تو را از اسلام متنفر کنند. آن‌ها تعالیم اسلام را متفاوت اجرا می‌کنند. تو فقط به اخلاق رسول خدا (ص) نگاه کن. در میان تمام انسان‌ها اخلاق او اخلاق قرآن است.»

ندی بی‌اعتنا جواب داد: اشکال ندارد. اتفاق‌های اطراف ما باعث می‌شود یادمان برود ما با اینکه جزئیات دین و لباس‌هایمان باهم فرق می‌کند یک خدا را می‌پرستیم.

ندی وقتی قرآن را به دست گرفته بود حس می‌کرد چیزهایی که خوانده راست است. او عمق و قدرتی را حس می‌کرد که در تورات یا عهد قدیم با آن روبه‌رو نشده بود و می‌دانست دارد تغییر می‌کند. حتی باید گفت او بدون اینکه متوجه شود از درون تغییر کرده بود و وقتی در یکی از شب‌زنده‌داری‌هایش با صدای آهسته و لرزان آیهٔ: «أَلَمْ یأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یکونُوا کالَّذِینَ أُوتُوا الْکتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ * اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یحْیی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَینَّا لَکمُ الْآیاتِ لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ.» را خواند چنان گریه کرد که جسم نحیفش هم به لرزه درآمد.

من امروز مثل بقیهٔ مسلمانان دربارهٔ اتهام به ترور و عقب‌ماندگی و هرج و مرج و فساد مسئولم. در قبال اجرای نیکوی تعالیم اسلام و زندگی روزانه‌ام مسئولم.

سؤال احمد دوباره در ذهنش نقش‌بست: «آیا قبول می‌کنی با یک مسلمان ازدواج کنی؟» فقط الآن جوابش را می‌دانست؛ بله! اگر تو آن مرد باشی قبول می‌کنم!