بریده‌هایی از کتاب بصیرت حضرت فاطمه (س)

آری اگر بناست قرآن را فقط با صوت خوب بخوانیم، خیلی‌ها می‌توانند بخوانند، ولی اگر بخواهیم بفهمیم و در زندگی خود پیاده كنیم، در این صورت است كه قرآن‌شناس واقعی نیاز است

یعنی فاطمه(س)در مقابل جریانی که پیام غدیر را زیر پا گذارد، جبهه‌ای را گشود که بالاخره اسلام را به مسیر خود برمی‌گرداند و به همین جهت شعار حضرت‌مهدی(عج) چون ظهور فرماید، عبارت است از «وَ فِی اِبْنَهِ رَسولِ‌اللهِ لی اُسْوَهٌ حَسَنَهٌ» یعنی؛ الگو و اُسوه من در این راه دختر رسول‌خدا(ص) است.

چقدر خوب بود اگر مردم جهان از عمق جانشان معنی اشك‌های فاطمه(س)را می‌فهمیدند

«فاطمه(س)بنیانگذار نهضتی است که هنوز ادامه دارد»

بدین سبب نام دخترم را فاطمه نهادم، زیرا خداوند عزّ وَ جلّ او را و دوستداران او را از آتش باز می دارد

از او عیب گرفتند، ولی به خدا سوگند عیب او این بود كه شمشیر او در مقابله با باطل، آشنا و غریبه نمی‌شناخت و رعایت رئیس قبیله و غیر آن را نمی‌كرد.

اگر آسمان‌های هفت‌گانه در كفه‌ای گذارده شود و ایمان علی در كفه دیگر، قطعاً ایمان علی فزونی خواهد گرفت.

افسوس و صد افسوس كه جامعه روشنفكری ما از كسی كه در مورد زمین نظر بدهد، بدون آن‌كه زمین‌شناس باشد، سخنی نمی‌‌پذیرند، ولی اگر كسی در مورد اسلام نظر بدهد، بدون آن‌كه در آن مسئله تحقیق لازم را انجام داده باشد، به راحتی می‌پذیرند، و این همان فاجعه‌ای است كه فاطمه(س)نسبت به آن حساسیت نشان داد.

قال رسول‌الله(ص): «فاطمه پاره‌ای از من است، هركس او را به خشم آورد مرا به خشم آورده». ابن‌حجر بر اساس این حدیث گفته: از این حدیث باید استدلال كرد كه اگر آزار كسی آزار پیامبر(ص) باشد، آزار او حرام است، پس هركس رفتاری از او سر زند كه فاطمه(س)را آزار رساند به گواهی این حدیث، پیامبر(ص) را آزار داده و چیزی سهمناك‌تر از این نیست كه با آزار فرزندان زهرا(س) خود وی را آزار دهند و مكافات این اعمال هرچه زودتر در دنیا داده خواهد شد و البته كیفر آخرت سخت‌تر است

فردای روزی كه با آن وضع فجیع حضرت علی(ع) را به مسجد بردند و از او بیعت گرفتند، گروهی از مهاجر و انصار به سوی امام آمدند و گفتند: به خدا سوگند تو امیر مؤمنانی و برای خلافت از همه شایسته‌تری، ما آماده جان‌فشانی برای تو هستیم. امام فرمودند: فردا صبح همگان با سرهای تراشیده در بیرون مدینه حاضر شوید. آن‌ها پذیرفتند و متفرق شدند و فردا كه امام به میعاد رفت، جز سلمان و ابوذر و مقداد كه با سرهای تراشیده آمده بودند، كسی را نیافت. آن سه نفر پس از بدرقه امام بازگشتند