بریده‌هایی از کتاب دورتر از شاخه نیلوفر

اشتیاق رنگ سفید در توصیف غنچهٔ بادام به برف و پنبه شباهت ندارد اگر نویسنده‌ای بتواند قطعه‌ای در توصیف غنچهٔ بادام بنویسد همهٔ مردم خواهند گفت: این همان است که می‌خواستیم این قطعه سرود ملی ما است

به جای خالی اشیاء نگاه کردم، هیچ ردی از من نبود ... شاید هرگز اینجا نبوده‌ام. هیچ عکسی در آیینه نیست. با خود اندیشیدم: من کجا هستم؟

اگر به گلی نگاه کردی و بدون آنکه احساسی در تو برانگیزد شادمان شدی، به قلبت بگو: سپاسگزارم اگر صبح بیدار شدی و دیدی هیچ‌کس دور و برت نیست و هیچکس چشمانت را نمی‌مالد، به بینایی بگو: سپاسگزارم اگر حرفی از حروف نامت و نام وطنت را به خاطر آوردی پسر خوبی باش! به پروردگارت بگو: سپاسگزارم

یکی از ویژگی‌های دیده نشدن این است که می‌بینی اما نمی‌بینی

هنوز امیدی هست که از شن‌ها بیرون بیایم

در رختخوابت دراز می‌کشی و ستاره‌ها را می‌شماری به دیگران بیندیش مردمی که جایی برای خواب ندارند

پیروز نشد که بمیرد نشکست تا زندگی کند

صبحانه‌ات را که روی میز می‌گذاری، به فکر دیگران باش غذای کبوتران را فراموش نکن به جنگ می‌روی به دیگران فکر کن به یاد بیاور مردمی را که دوست‌دار صلح‌اند  وقتی که قبض آب را پرداخت می‌کنی به کسانی فکر کن که ابرها را می‌مکند به خانه برمی‌گردی، به خانهٔ خودت. به دیگران فکر کن به مردمی که در خیابان‌اند در رختخوابت دراز می‌کشی و ستاره‌ها را می‌شماری به دیگران بیندیش مردمی که جایی برای خواب ندارند

با خودت بگو: ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

پشت این خشکسالی  خشکسالی است