بریده‌هایی از کتاب پس از خاموشی

بعضی وقتا دلیلی وجود نداره. یه جورایی می‌شه گفت دلیلش خیلی مهم نیست، آدما انتخاب می‌کنن. بعضیا ترجیح می‌دن بد باشن، بیرحم باشن. این بخش زشت زندگیه و آدم رو ناراحت می‌کنه.»

«باید یاد بگیری که همه چیز دست خودت باشه.

مردگان هرگز مایهٔ آزارم نبودند. من از افراد زنده می‌ترسم.

غذا هنوز به مرحلهٔ هضم نرسیده بود. وحشتی که از آن حمله به او دست داده باید موجب شده باشد که سیستم هضم به کلی از کار بیفتد. این یکی از راهکارهای دفاعی بدن جانداران است. هضم متوقف می‌شود و خون به جای آنکه به معده سرازیر شود به دست و پا می‌ریزد و حیوان را وادار می‌کند تا برای جنگیدن یا پرواز آماده باشد.

به انزوا کشاندن، بی‌رحمانه‌ترین نوع تنبیه است.

«یه کم عجیبه که آدم فکر کنه انتخاب شام اون شب این زن، اون رو به کام مرگ کشونده. می‌دونین، شاید اگه کاسرول ماهی تن، ساندویچ یا هر چیز دیگه‌ای خورده بود پنجرهٔ آشپزخونه رو باز نمی‌ذاشت.» در تحقیقات جنایی این همان عبارت تأمل‌برانگیز و مورد علاقه‌ام بود. چه می‌شد اگر؟

ببین الان زخمت ناسوره ولی حدوداً یه ساعت دیگه بهتر می‌شه. اینم مثل همهٔ چیزای دیگه تو زندگیه، با گذشت زمان بهتر می‌شه.»

«به جهنم، خب می‌میریم. همه می‌میرن. حالا تو سالم بمیر، که چی؟»

مردگان هرگز مایهٔ آزارم نبودند. من از افراد زنده می‌ترسم.

آدما انتخاب می‌کنن. بعضیا ترجیح می‌دن بد باشن، بیرحم باشن. این بخش زشت زندگیه و آدم رو ناراحت می‌کنه.»