بریده‌هایی از کتاب ما دروغگو بودیم

سکوت یه‌جور روکش محافظه در مقابل درد.

سکوت یه‌جور روکش محافظه در مقابل درد.

سؤال این‌جاست که چطور می‌شه آدم خوبی بود بی این‌که به چیزی اعتقاد داشت.

«شرارتی رو که می‌تونی تغییر بِدی نپذیر.»

ناراحت باش، غصه بخور… ولی به دوش نکش.»

«نمی‌خوام آدم‌های مذهبی بیان در مورد خدایی حرف بزنند که بهش ایمان ندارم.»

روی دستانم نوشتم. نقل‌قولی که دوست داشتم. روی دست چپ: زندگی کن. روی دست راست: برای امروز.

دنیا رو اون‌طور که هست ببین نه اون‌طور که آرزو داری باشه.

بخشی از من می‌خواهد سرتاسر کف اتاق نشیمن خونریزی کند یا به چاله‌ای از اندوه بدل شود. اما این کار را هم نمی‌کنم.

به آسمان نگاه کردیم. ستاره‌ها خیلی زیاد بودند، گویی جشن گرفته بودند، یک جشن غیرقانونی باشکوه که کهکشان بعد از رفتن انسان‌ها به تختخواب به‌راه می‌اندازد.