بریده‌هایی از کتاب کلیدهای پرورش مهارت های اساسی زندگی در کودکان و نوجوانان

امروزه، در زمانه‌ای که بسیاری از ما از جمله بچه‌ها، احساس می‌کنیم که گرفتار گردبادی از انتخاب‌های متعدد و کارهای زیادی برای انجام دادن شده‌ایم، نیاز به تمرکز داشتن در مدرسه و در محل کار بیش از پیش شنیده می‌شود.

اگر به بچه‌ها می‌گویید: «تصمیم‌گیری در این مورد با توست» واقعآ باید به آن عمل کنید.

بچه‌ها را تشویق کنید که برنامه‌ریز باشند: اگر معلم بودند چه می‌کردند؟ اگر پدر بودند چطور؟ اگر مادر بودند؟ نقشتان را با هم عوض کنید تا آنکه دیدگاه‌های معلمان و والدین را درک کنند.

برای تصمیم‌گیری‌ها معمولا نکته‌های مثبت و منفی یک شرایط در نظر گفته می‌شود. با هم به سود و زیان‌های ترک تحصیل، پرخوری و ولخرجی فکر کنید. چه چیزی به‌دست می‌آورید؟ چه چیزی را از دست می‌دهید؟ هر وقت که امکان دارد بگذارید فرزندتان با پیامدهای تصمیم‌های خودش برخورد کند. چه خوب و چه بد! درباره اینکه دفعه بعد چه کاری می‌توان انجام داد، صحبت کنید.

موارد زیر، به فرزندانتان کمک می‌کند تا درکی از فشاری که با آن مواجهند ـ فشاری که حتی ممکن است از آن آگاه نباشند ـ داشته باشند: - چه کسی مدل‌ها را پایه‌گذاری می‌کند؟ چه کسی به ما می‌گوید چه چیزی بخریم؟ - وقتی تبلیغات محصولی را در تلویزیون می‌بینیم، آیا این تبلیغ همیشه درست است؟ - آیا کسی را می‌شناسیم که محصولی را با مارک معروفی خریده و از آن ناراضی بوده است؟

قبل از آنکه به خرید بروید، کابینت‌ها و یخچال را بررسی کنید. ببینید چه چیزهایی در خانه دارید. در صورت امکان، همراه با فرزندانتان به خرید بروید. دو نکته را به خاطر داشته باشید: ۱. زمانی به خرید بروید که گرسنه نیستید. اگر در هنگام خرید شکمتان خالی باشد، بیش از آنچه نیاز دارید می‌خرید. ۲. برای آنکه خرید درستی کنید، به قیمت هر چیز توجه کنید. بدین‌ترتیب فرزندتان قیمت یک نوع ماده غذایی را که محصول دو شرکت مختلف و در بسته‌ها و قوطی‌های مختلف است، با هم مقایسه می‌کند.

تمرین دادن به بچه‌ها در مورد پول مهم است؛ چرا که باعث می‌شود توانایی و شایستگی‌هایی به‌دست آورند که در کارهایشان در مدرسه و در خارج از آن نیز به کار می‌آید.

امروزه ما توجه روزافزونی به این مسئله داریم که اوقات فرزندانمان را کاملا پر کنیم و از آن‌ها می‌خواهیم که همیشه مشغول انجام کاری باشند. ما «عجله داریم» که قبل از آنکه فرصتی برای بچه بودن داشته باشند، آن‌ها را به بزرگسالی برسانیم. من فکر نمی‌کنم بچه‌ها باید همیشه مشغول باشند یا به نظر مشغول بیایند، این مسئله درباره بزرگ‌ترها نیز صادق است. هم بچه‌ها و هم بزرگ‌ترها نیاز دارند که اوقاتی را به تماشای ابرها بنشینند؛ در حمام با حباب‌های صابون بازی کنند؛ مطالبِ پیش‌پاافتاده را بخوانند؛

به دایره‌های زمان خود نگاه کنید و ببینید اگر می‌توانستید چه چیزی را تغییر می‌دادید. روزهای ایدئال شما چه روزهایی است؟ در این روزها، آیا اوقات کمتری در رفت و آمد بوده‌اید و بیشتر خوابیده‌اید؟ آیا وقت کمتری صرف غذا خوردن کرده‌اید و بیشتر به سرگرمی‌ها پرداخته‌اید؟ آیا وقت کمتری را به تنهایی گذرانده‌اید و بیشتر سعی کرده‌اید با هم باشید؟ با همدیگر درباره این روزهای ایدئال صحبت کنید. ببینید چه تغییرات کوچکی می‌توانید انجام دهید تا روزهای جاری را هرچه بیشتر در مسیر روزهای ایدئال خود قرار دهید.

ساعت‌هایی را که در خواب بوده‌اید، و سپس ساعت‌هایی را که در مدرسه یا محل کار بوده‌اید، هاشور بزنید. چه مدت زمانی باقی مانده است؟ چه مدت زمانی تنها و یا با دوستان بوده‌اید؟ چه مدت زمانی را در راه بوده‌اید؟ چه مدت زمانی را صرف تکالیف یا کارهای خانه کرده‌اید؟ چه مدتی مشغول تماشای تلویزیون بوده‌اید؟ مدت زمان صرف غذا چقدر بوده؟ چه مدت مشغول سرگرمی‌هایتان بوده‌اید؟ مقایسه تصاویر روزهایتان جالب خواهد بود و هر دویتان حرف‌های زیادی برای گفتن در این باره خواهید داشت و حتی ممکن است در مورد آن ناراحت باشید.