بریده‌هایی از کتاب قوانین طبیعت انسان

حقیقت این است که پیش‌پاافتادگی بخشی از وجود انسانی است. بیشتر زندگی ما در حال انجام دادن کارهای خسته‌کننده و یکنواخت سپری می‌شود. بیشتر ما، والدینی با شغل‌های معمولی داریم. همهٔ ما جنبه‌هایی متوسط در شخصیت و مهارت‌های خود داریم. افاده‌ای‌ها نسبت به این چیزها حساس‌اند، از ریشهٔ خود و احتمالاً متوسط بودن احساس ناامنی می‌کنند. روش آن‌ها در مدیریت این احساس این است که با ظواهر دیگران را فریب دهند تا آن‌ها متوجه اصل موضوع نشوند (و این عکس اصالت عمیقی است که در کار آن‌ها دیده می‌شود).

هرگز گول تعصب و تعهد افراد و استعداد آن‌ها را نخورید. همیشه این اصل را به یاد داشته باشید که هرچه موضع‌گیری و تعصب فردی بیشتر باشد، ناامنی‌ها و تردیدهای او عمیق‌تر است. پیرو آن‌ها نشوید، زیرا از شما یک احمق خواهند ساخت.

ما هر روز بیش از قبل جذب رهبرانی می‌شویم که به این نیمهٔ تاریک اجازهٔ تجلی می‌دهند. آن‌ها دشمنی و بیزاری‌ای که همهٔ ما از درون حس می‌کنیم، نمایش می‌دهند. آن‌ها چیزهایی می‌گویند که ما جرئت گفتنش را نداریم. وقتی از امنیت گروهی برخوردار و به نهضت یا هدفی تعلق خاطر داشته باشیم، مجوز داریم که جسارت خود را بر قربانیان مختلف خالی کنیم. با آرمانی نشان دادن رهبر و هدف او، اکنون آزادیم طوری رفتار کنیم که اگر تنها بودیم، مایهٔ شرمندگی می‌شد. این رهبران عوام‌فریب عادت دارند تهدیدهایی که با آن‌ها مواجهیم، بزرگ‌تر جلوه دهند و همه چیز را سیاه و سفید ترسیم کنند. آن‌ها ترس‌ها، ناامنی‌ها و تمنای انتقامی را که در لایه‌های زیرین ما مخفی اما منتظر بودند که در لحظهٔ موعود بیرون بریزند، به غلیان در می‌آورند. هرچه میزان سرکوب و اضطراب درونی ما بیشتر شود، چنین رهبرانی نیز بیشتر ظهور می‌یابند.

دیگری را متهم می‌کنیم که تمایلات سلطه‌جویانه دارد. به‌واقع آن‌ها به‌سادگی از خودشان دفاع می‌کنند. این ما هستیم که در خفا دوست داریم بر شرایط تسلط داشته باشیم، اما اگر این تمایل را ابتدا در طرف مقابل ببینیم، می‌توانیم این تمنای سرکوب‌شده را به شکل قضاوت بیرون بریزیم و واکنش سلطه‌جویانهٔ خود را توجیه کنیم.

در بحث‌ها و مشاجره‌ها، افراد از عقاید قدرتمند خود به‌عنوان روشی دقیق و کامل برای پنهان کردن تمایلات خود به ارعاب و آزار دیگران استفاده می‌کنند. آن‌ها برای پشتیبانی و اثبات حقانیت هدف خود به آمار و روایت‌های علمی‌ای که به‌راحتی می‌توان به آن‌ها دست پیدا کرد، متوسل می‌شوند و سپس به‌راحتی راستی و درستی ما را زیر سؤال می‌برند. بعد هم اسمش را تبادل ایده‌ها می‌نامند. همیشه به لحن سلطه‌آمیز آن‌ها نگاه کنید و گول نخورید. البته افراد روشنفکر با ظرافت بیشتری این کار را انجام می‌دهند. آن‌ها با زبان و ایده‌هایی مبهم بمبارانمان می‌کنند. این ابهام آنقدر زیاد است که ما به‌راحتی قادر به رمزگشایی آن‌ها نیستیم و به این نتیجه می‌رسیم که باید بابت نادانی‌مان شرمنده باشیم و احساس کم بودن می‌کنیم. در تمام این موارد، این رفتارها را ناشی از حس سرکوب‌شدهٔ تجاوزگری بدانید که حالا در پی راهی برای بروز کردن است.

باید به‌تدریج این دگرگونی را به سمت خودشیفتگی سالم ببریم. خودشیفتهٔ سالم حسی قوی‌تر و سازگارتر از خود دارد. این افراد سعی می‌کنند خودشان را بالای ظرف ببرند. آن‌ها به‌سرعت هر زخم و ناراحتی را ترمیم می‌کنند و چندان نیازی به تأیید و گرفتن اعتبار از دیگران ندارند. آن‌ها در مقطعی از زندگی متوجه می‌شوند که کمبودها و اشتباه‌هایی دارند، اما می‌توانند به این نواقص بخندند و هر موضوع کوچکی را شخصی نکنند.

همهٔ ما تا حدودی خودستا و فریبکاریم. افرادی که دم از اخلاق می‌زنند و می‌کوشند خود را تافتهٔ جدابافته معرفی کنند و گاهی حتی در قبح خودشیفتگی موعظه می‌کنند، اغلب خود از برجسته‌ترین خودشیفتگان دنیا هستند. آ

بنابراین اولین گام شما به‌سوی منطقی شدن همواره درونی است. شما می‌خواهید در عمل آن خودِ هیجانی را دستگیر کنید. برای این منظور، باید به این بیندیشید که تحت تنش چه رفتاری دارید. در چنین لحظاتی چه نقاط ضعفی خودشان را نشان می‌دهند. آیا این نقاط ضعف تمایل به خشنودی، کنترل یا سطوح عمیقی از عدم اعتماد است؟ به تصمیم‌های خود به‌ویژه آن‌هایی که ناکارآمد بودند، نگاهی بیندازید. آیا می‌توانید یک الگو یا یک ناامنی زیربنایی در آن‌ها بیابید؟ حال نقاط قوت خود را بررسی کنید، چه چیزهایی شما را از افراد دیگر متمایز می‌کند؟ این پرسش‌ها به شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید کدام اهداف با منافع بلندمدت شما در تضادند و کدام‌یک با مهارت‌های شما سازگارند. با شناخت و ارزش نهادن به ویژگی‌هایی که شما را متمایز می‌کند، می‌توانید در برابر کشش تعصب نسبت به گروه و تأثیر گروهی مقاومت کنید.

در دنیا آدم‌هایی هستند که ذاتاً تمایل دارند هیجانات قدرتمندی را در افرادی که با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند، برانگیزانند. این هیجانات گستره‌ای از عشق، نفرت، اعتماد یا عدم اعتماد را شامل می‌شوند. شاه داوود در کتاب مقدس، آلکیبیادس در آتن کهن، ژولیوس سزار در روم باستان، ژرژ دانتون در طول انقلاب فرانسه و بیل کلینتون برخی از این نمونه‌های تاریخی تأثیرگذارند. این تیپ‌های شخصیتی درجه‌ای از کاریزما داشتند، یعنی می‌توانستند با شکوه و طمطراق هیجانات خود را بروز دهند و همان احساسات را در طرف مقابل بیدار کنند. اما برخی از آن‌ها کاملاً خودشیفته‌اند؛ آن‌ها غم‌ها و مشکلات خود را نیز به دنیای بیرون پرتاب می‌کنند و دیگران را در بدبختی خود فرو می‌برند.

هرگاه متوجه فشاری افزون و سطح بالایی از تنش در زندگی خود شدید، باید به‌دقت خود را زیر نظر بگیرید. بر هرگونه نشانهٔ تلخی یا حساسیت غیرعادی، بدگمانی ناگهانی و ترس‌های نامتناسب نظارت کنید. تا جایی که می‌شود خود را در فاصله با آن‌ها در نظر بگیرید و زمان و مکانی برای تنها بودن به خودتان بدهید. شما نیاز به دورنما دارید. هرگز تصور نکنید که می‌توانید بدون ریزش عاطفی در برابر تنش مقاومت کنید. این امر محال است. اما از طریق خودآگاهی و تفکر می‌توانید مانع آن شوید که در چنین شرایطی تصمیم‌هایی بگیرید که نتیجهٔ آن پشیمانی و ندامت است.