بریده‌هایی از کتاب کلیدهای رویارویی با مشکلات رفتاری کودکان

علت فحش دادن کودکان به دیگران این است که آن‌ها احساس بدی دارند و به کسی نیازمندند که احساس خوبی در آن‌ها به‌وجود آورد. بنابراین، در برخورد با اعمالی چون فحش دادن و نظایر آن، نباید با آن‌ها مقابله‌به‌مثل کرد. اگر کودکی به شما گفت "بدریخت بدقواره" شما به او بگویید "حق با تو است من زشت هستم ولی درعوض تو خیلی زیبایی". این برخورد موجب برانگیخته شدن احساس خوش در کودکان می‌شود و به فحش دادن ادامه نخواهند داد.

کودکان به‌طور معمول برای ابراز احساسات خود نظیر خشم، سوگند، نفرین و...، از فحش و کلمات ناپسند استفاده می‌کنند. وقتی مادر امی به او گفت که نباید فحش بدهد امی جواب داد: "ولی کلمه دیگری برای نشان دادن تأسفم ندارم".

مشکلاتی که در زمینه آموزش کنترل دفع به کودکان به‌وجود می‌آید صرفآ به لجاجت و یکدندگی آن‌ها مربوط نیست بلکه به واکنش‌های افراطی والدین مربوط است. آن‌ها اغلب چنین تصور می‌کنند که عدم کنترل ادرار یا مدفوع توسط فرزندشان به دلیل لجاجت یا تنبلی است، بنابراین خشمگین می‌شوند، درحالی‌که باید آرامش خود را حفظ کنند و صبور باشند.

پسر پنج‌ساله او در حین دعوا از وی اجازه خواست که سه مطلب را به او بگوید، و مادر با ناراحتی به او اجازه داد که حرفش را بزند. پسر گفت: "تو گفته‌ای هرقدر با ما دعوا کنی باز هم ما را دوست داری" و مادر با ناراحتی و عصبانیت آن را تأیید کرد. "تو به ما گفته‌ای وقتی عصبانی شدیم به متکای خود مشت بزنیم" و مادر درحالی‌که به‌سختی از خندیدن خودداری می‌کرد، به نشانه تأیید سر فرود آورد. "سوم اینکه چرا آب و صابون نمی‌آوری که لکه‌های موکت و دیوار را بشویی؟" مادر دیگر نتوانست از خندیدن خودداری کند و با صدای بلند خندید، زیرا کودک ۵ ساله‌اش نکته‌هایی روان‌شناسی را به او گوشزد می‌کرد.