بریده‌هایی از کتاب آسمان پرستاره‌ی وجود

پروردگارا، مرا از بند گذشته‌ام رهایی ببخش. خداوندا، مرا از اسارت محدودیت‌های آگاهی‌ام آزاد کن. خالقا، دروازه‌های وجودم را بگشا تا شاید پیام‌های تو را بشنوم. معبودا، مرا به آغوش پرمهر و محبتت بازگردان.

وقتی ایمان داریم که بخشی از یک کل تمام‌عیار هستیم؛ احساس جدایی ما از بین می‌رود و وجود ما با این دانش و آگاهی شست‌وشو داده می‌شود که هرگز تنها نیستیم.

وقتی در برابر خواست خداوند تسلیم می‌شویم؛ این‌گونه می‌اندیشیم: ”حتی اگر بترسم یا مطمئن نباشم که به کجا می‌رسم؛ ایمان دارم که همهٔ امور به متعالی‌ترین و بهترین شیوه به‌نفع من پیش خواهد رفت.“

پروردگارا! مرا به سرزمینی ناب ببر، مرا به‌سوی چشم‌اندازهایی جدید هدایت کن، مرا به حیطهٔ خودت ببر، شاید به‌این‌ترتیب هستی را با چشمانی جدید ببینم.

پروردگارا! اجازه بده بخشش الهی‌ات را درک کنم. اجازه بده حضور الهی‌ات را نظاره‌گر باشم. اجازه بده عشق الهی‌ات را احساس کنم. اجازه بده به آغوش الهی‌ات بازگردم.

پروردگار عزیزم، همراهی‌ام کن. مرا همچون عاشقی دلباخته محکم در آغوشت بگیر. دور خودت بچرخانم تا لبخندی بر چهره‌ام نقش ببندد. مرا از زمین بلند کن و، سپس، وقتی پاهایم دوباره زمین را لمس کرد، به من بفهمان که هنوز کنارم هستی.

زندگی فقط زمانی ممکن است ما را شگفت‌زده کند که خودمان برای شگفت‌زده‌شدن مشتاق باشیم. برای این منظور باید چه اقدامی انجام دهیم؟ برای این منظور فقط باید به‌شیوه‌ای خدامحور زندگی کنیم. برای این منظور نباید خودمان را عقل کل بدانیم. تغییر دگرگون‌کنندهٔ زندگی به این صورت اتفاق می‌افتد: دروازه‌های وجودمان را بارها و بارها و بارها به‌روی واقعیت‌هایی جدید بگشاییم و خودمان را از این توهم رهایی ببخشیم که فقط دیده‌ها و دانسته‌های ما درست و واقعی هستند.

پروردگار عزیزم، دروازه‌های وجودم را بگشا تا بتوانم تو را بهتر بشناسم. شیرینی حضورت را در لبخندهایی نشانم ده که آن‌ها را می‌بینم. دروازه‌های وجودم را به‌روی عشقی بگشا که تو مظهرش هستی، و در عین حال مرا نسبت به عشقی هشیار و بیدار کن که خودم مظهرش هستم.

خدای عزیزم، خالق روح و جانم، حامی بی‌نظیرم، امروز از تو درخواست می‌کنم این خواسته‌های مرا اجابت فرمایی:

امروز، از فرشتهٔ نگهبانم می‌خواهم تا از من مراقبت کند، راهنمایی‌ام کند و حمایتم کند تا نسبت به غرایز و شهودم به‌طور کامل بیدار و هوشیار باشم. ای خدای مهربانم، اجازه بده بدانم چه زمانی باید از انسانی دوری گزینم، چه زمانی باید قلبم را به‌روی انسانی بگشایم و چه زمانی باید از قلبم مراقبت کنم. ای پروردگار نازنینم، اجازه بده بدانم چه زمانی باید به‌خوبی از خودرویم مراقبت کنم؛ چه زمانی باید به یک انسان غریبه کمک کنم و چه زمانی باید پناهگاهی امن را برای خودم بجویم.