بریده‌هایی از کتاب آوای ققنوس

نمی‌گم ناامید نشو... بشو، اما توی ناامیدی پیدا شو... مثله یه ققنوس. وقتی همه فکر می‌کنن سوخته و خاکستر شده، از خاکسترش متولد می‌شه. بساز، بسوز بعدشم از نو بلند شو.

اگه می‌خوای یه کاری بکنی که حتماً انجام بشه باید رازتو به دو نفر بگی. دستش را روی سینه‌ام، درست روی قلبم گذاشت: - اول به قلبت بگو... دستش را از روی سینه‌ام برداشت و به آسمان اشاره کرد: - بعد به خدات.

جناب عشق چرا استکان من تلخ است؟ سفارش من بیچاره چای شیرین بود

آدم‌ها اگر می‌دانستند یک ساعت بعد چه چیز انتظارشان را می‌کشد، هرگز دل همدیگر را نمی‌شکستند.

خود آدمی که تیشه به ریشهٔ خودش زده، اولین قربانیه!

کاش می‌تونستم قلبمو از توی سینه‌م در بیارم بهت نشون بدم، که ببینی، ببینی تنها چیزی که توی دلمه، تنها چیزی که باعث تپیدن قلبمه تویی!

انتظار بدترین درد دنیاست.

شاید عشق تنها نقطه ضعف همهٔ آدم‌ها باشد!

نمی‌دونی وقتی این شکلی می‌شی، این‌جوری داغون، آواره کوچه خیابونا می‌کنی خودتو... من چه دردی می‌کشم!

عشق حال هر کسی را خوب می‌کند!