بریده‌هایی از کتاب داشت عباسقلی‌خان پسری

الا ای طوطی گویای اسرار! جلوی آن زبانت را نگه‌دار

بود عباس‌قلی خان پدری پدر فسقلی و مختصری شُل و وارفته و بدشکل و کچل لاغر و مردنی و بدهیکل کت و تنبان به تنش گریان بود هیکلش مثل نی قلیان بود داشت یک همسر و از آن همسر بیست، سی تا پسر قند عسل احد و کاظم و شهرام و سعید اسد و قاسم و بهنام و حمید ناصر و اکبر و محمود و کریم یاسر و اصغر و مسعود و رحیم حامد و بیژن و مهران و وحید راشد و بهمن و احسان و مجید باز هم ذکر کنم، یا کافی است؟

آن که رم می‌کند از او ابلیس چه اِبا می‌کند از تیم پلیس؟

معتقد بود خدا رحمان است حافظ حیثیت انسان است هر که جان داده، خودش نان بدهد کارها را سر و سامان بدهد

داشت عبّاس‌قُلی خان پسری پسرِ بی‌ادب و بی‌هنری اسمِ او بود علی‌مردان خان کُلفتِ خانه ز دستش به امان پشت کالسکۀ مردم می‌جَست دل کالسکه‌نشین را می‌خَست هر سحرگه دم در بر لب جو بود چون کرمِ به گل رفته فرو بس که بود آن پسره خیره و بد، همه از او بدشان می‌آمد

مثل پیوند غرب با شرق است شاعری که مهندس برق است

هفت خان را به سلامت گذراند حیف در درد خودش عاجز ماند نمرۀ عینکش از ده رد شد درد کتف وکمرش ممتد شد علم و تحصیل، بلای تن شد حاصلش آرتروز گردن شد کار بیچاره به بن بست کشید آخر از مدرک خود دست کشید غورۀ قصۀ ما کشمش شد زد و القصه مسافر کش شد

شش کوچه بشمر از بغل سینما ونوس بعد از دکل، پلاک نود، واحد چهار با رمز «تَق تَتَق تَتَتَق تَق» به در بزن تا اینکه رأس ساعت دو موعد قرار، با هم نشسته مختصری گفتگو کنیم دربارۀ گذشتۀ جذاب لاله‌زار

ظاهر و باطن او یکسان بود برخلاف دگران انسان بود

گرچه اوضاع همه نافُرم است، گله از وضع سیاست جرم است نقد سازنده اگر فتنه‌گری است لاجرم بی‌خبری خوش‌خبری است