بریده‌هایی از کتاب وقتی نیچه گریست

«مردن سخت است. به شدت اعتقاد داشته‌ام و دارم که آخرین پاداش یک مرده، این است که دیگر نخواهد مرد.

انتخاب فراطبیعی، موجب سستی می‌شود و انسان را از کسی که باید باشد، پست‌تر نشان می‌دهد. انتخابی را می‌پذیرم که انسان را به بیشتر از آنچه باید باشد، تبدیل کند.

ناامیدی یعنی هزینه‌ای که هرکس باید برای خودآگاهی بپردازد.

برملا کردن همه رازهای فرد برای سایر افراد، مقدمه‌ای برای خیانت کردن است و خیانت کردن هم نفرت به دنبال دارد

«معتقدم که انسان می‌تواند با انتخاب مسیری که بر میزان فشار زندگی اضافه می‌کند، ناخواسته بیماری خود را برمی‌گزیند. پس از رسیدن این فشار به مرحله حاد و مزمن شدن، تعدادی از اندامهای در معرض آسیب بدن، هدف قرار می‌گیرند. هدف میگرن، عروق است. درک می‌کنید که از گزینش غیرمستقیم حرف می‌زنم. انسان بیماری خود را به طور مستقیم انتخاب نمی‌کند، بلکه فشار را انتخاب می‌کند و همین فشار، سبب انتخاب بیماری می‌شود!»

«پیمان زناشویی امری مقدس است، ولی شکستن این پیمان، بهتر از شکسته شدن توسط آن است!»

خوب زندگی کردن، یعنی نخست اراده برای تحقق ضروریات و سپس، دوست داشتن آنچه اراده شده!

اشکها می‌گفتند رهایی چه خوب است! مدت چهل سال در برکه‌ای راکد ماندیم و عاقبت، پیرمرد خانه را پاک کرد. مدت زیادی پیش آرزو داشتیم فرار کنیم، ولی راهی نداشتیم تا اینکه یک پزشک وینی، دروازه زنگزده را برای عبور ما باز کرد!

رشد، مهمتر از راحتی است.

راهنما باید ریسمانی در جریان سیلاب باشد، نه چوب زیر بغل.