بریده‌هایی از کتاب پارسیان و من، جلد سوم؛ رستاخیز فرا می‌رسد

پیچیده‌ترین ماجرای این دنیا خود همین دنیاست

هر کسی چیزی می‌گوید و گمان می‌کند که حقیقت را یافته است

من فکر می‌کنم تابه‌حال هیچ لحظه‌ای از تاریخ، این‌طور از عقیده‌ها و دین‌ها متورم نبوده است! در واقع نمی‌دانم که تو هم این احساس را داری یا نه؛ ولی من کاملاً حس می‌کنم که دنیا دارد از این همه فکر و خرافات می‌ترکد!

باید و نباید ندارد که! هرکس راهی را طی می‌کند که آن را درست می‌داند. در آخر هم نتیجه‌اش، برای خود او خواهد بود...

رستاخیز خواهد آمد بردیا... در خودت شک کن ولی در رسیدن آن روز نه!»

عجب دردسری است این مرد بودن! حتی در وقت‌های برابر ترس یا دلهره، باز هم این تو هستی که باید نقش خونسرد و منطقی و قوی بودن را بازی کنی!

کوروش!... او تنها کسی است که دیده‌ام درست فکر کردن را بلد است!

می‌دانی که من چه کسی را توی دنیا از همه بیشتر دوست دارم؟! با خواب‌آلودگی گفتم: من را؟! با لبخند گفت: قبل از تو!... شانه‌هایم را بالا انداختم و او زمزمه کرد: خدا را!

به‌راستی که آدم‌ها همواره آرزو دارند چیزی غیر از همان که دارند، داشته باشند!

«مردم به هر چیز که مجبور باشند آن را انجام نخواهند داد!»