بریده‌هایی از کتاب آنسان که انسان می اندیشد

شخصی را در نظر بگیرید که در فقر و فلاکت به‌سر می‌برد. او خیلی مشتاق است تا زندگی مرفهی را برای خود فراهم کند، اما به این بهانه که کارفرمایش دستمزد کافی به او نمی‌دهد، دائم از کار خود می‌زند تا از او انتقام بگیرد. این شخص از ساده‌ترین اصول کامیابی و سعادت حقیقی بی‌خبر است و نه‌تنها استحقاق رهایی از فلاکت را ندارد، بلکه با میدان دادن به افکار و اعمال پست و غیرانسانی خود، فلاکت بیشتری را جذب می‌کند.

ضعیف‌ترین انسان، با آگاهی از ضعف خود و باور این حقیقت که توانمندی تنها با تلاش و ممارست حاصل می‌شود، بلافاصله وارد عمل خواهد شد؛ و تلاش مستمر، شکیبایی و پیشرفت‌های تدریجی او عاقبت به توفیقی عظیم منجر خواهد شد. درست همان‌طور که یک مرد ضعیف‌الجثه با تمرین‌های بدنی مستمر می‌تواند خود را قوی کند، اندیشه هم با تفکر صحیح و مستمر تقویت می‌شود

انسان در مقام موجودی در حال رشد و تکامل در جایگاهی قرار می‌گیرد تا مگر این نکته را دریابد که می‌تواند رشد کند؛ و به محض این که درس معنوی موجود در هر موقعیت را یاد بگیرد، آن موقعیت جای خود را به موقعیتی جدید خواهد داد.

نسان زمانی به معنای واقعی انسان می‌شود که از شِکوه و شکایت دست بکشد و در عوض به جستجوی عدالت پنهانیِ حاکم بر زندگی خویش بپردازد. وقتی ذهنش را با این عامل سازنده سازگار کند، دیگر دیگران را باعث و بانی حال و روز خود نمی‌داند و جای این که آنان را ملامت کند، خود را با افکاری قوی و ارزشمند پرورش می‌دهد

زندگی مستمر با سوءنیّت، بدبینی، سوءظن و حسادت، مانند این است که خود را در سیاهچالی که خود ساخته‌ایم محبوس کنیم؛ اما چنانچه خوش‌بین و خوش‌مشرب باشیم و بیاموزیم که خوبی‌های هرچیز را بیابیم و بنگریم، به راستی دروازه‌های بهشت به رویمان گشوده خواهند شد