بریده‌هایی از کتاب دوئل

ازدواج بدون عشق درست مثل کسی می‌مونه که عبادت می‌کنه، اما ايمان نداره.

اول شيفته‌ی او شد، بعد از او متنفر شد

ايمان بدون عمل فايده نداره. کار بدون ايمان هم هيچی نيست به جز وقت تلف کردن.

خيلی خوب، می‌دونم که نمی‌تونی کمکم کنی. اما بهت می‌گم... آدمای ناموفق و بی‌ارزش مثل من تنها راه نجات خودشونو حرف زدن می‌دونن. بايد همه‌ی کارهايی‌رو که کردم، توضيح بدم. هميشه به دنبال توضيح و توجيهی درباره‌ی وجود پوج خودم توی نگاه آدمای ديگه بودم.

کربالای دو دستش را روی شکمش گذاشت و گفت: «چرا عصبانی می‌شيد؟ شما کشيش هستی. من مسلمونم. شما می‌گيد غذا می‌خوام. من به شما می‌دم... فقط آدم‌های‌ثروتمند بين خدای من و خدای تو فرق می‌ذارن. برای فقير و بدبخت‌ها خدا يکی يه. حالا اگه غذا می‌خوايد، آماده‌س.»

آدمای ناموفق و بی‌ارزش مثل من تنها راه نجات خودشونو حرف زدن می‌دونن.

توی زندگی واقعی هم همينطوراست... آدم برای فهميدن حقيقت دو گام به جلو و يک گام به عقب بر می‌دارد. رنج و عذاب، خطا و اشتباه از زندگی را پس می‌زند. اما تشنه‌ی حقيقت بودن و سرسختی و مقاومت او را جلو می‌برد.