بریده‌هایی از کتاب فرار از تیمارستان

متفاوت بودن به معنی بیمار بودن نیست

گاهی برای خوشحال کردن کسی هر کاری انجام میدی حتی اگه باعث بشه احساس حماقت کنی. "

هیچ انسانی در زمان خودش کاملا عاقل به حساب نمیاد. گالیله دیوانه بود؟ میکل آنژ؟ داروین؟ نه. همه‌شون نابغه بودن. اما آدم‌های هم عصر اونا اینطور فکر نمی‌کردن. اگه قراره منو به خاطر کار مهمی که می‌خوام در زمان خودم انجام بدم دیوانه بنامن، خوب بذار این کارو بکنن پسرجون. "

اجازه نده که اشکای شادم تو رو به اشتباه بندازه...

آیا انسان‌ها هرگز دست از تحقیر کردن و خُرد کردن همنوعانشان بر می‌داشتند؟

اگه قراره منو به خاطر کار مهمی که می‌خوام در زمان خودم انجام بدم دیوانه بنامن، خوب بذار این کارو بکنن پسرجون. "

فقط بدون من از اینجا پرواز نکن سوپرمن، باشه؟"

او نمی‌خواست نفر اول باشد. این اتاق سرد و خالی بود و او با تمام وجود می‌دانست بیمار صفر بودن بد است. خیلی بد. معنایش از دست رفتنش بود. نه با مرگ، که با چیزی به مراتب بدتر.

صداهای مهربان چیزهای زیبا می‌گفتند و قصد و غرض‌های پست و نابکارانه شان را زیر آن می‌پوشاندند

فراموش نکن"، با لبهای کبود ترک خورده نجوا می‌کرد. " فراموش نکن ریکی. فراموش نکن. مخفی نشو. بجنگ.