بریده‌هایی از کتاب آوای درد

عبّاس بن‌علی گفت: تَبَّتْ یَدَاکَ وَ لُعِنَ مَا جِئْتَ بِهِ مِنْ أَمَانِکَ یَا عَدُوَّ اللَّه؛ لعنت ایزد منّان بر تو و امان تو باد ای دشمن خدا! به ما امر می‌کنی که برادر و مولای خود حسین بن‌فاطمه، طاهر بن‌طاهر را ترک کنیم و به زیر اطاعت خبیث بن‌خبیث داخل شویم؟

جبرئیل به من خبر داد از زمینی که در کنار فرات واقع است و اسم آن کربلاست. فرزند من حسین بن‌فاطمه را در آن زمین شهید می‌کنند. پرسید: که او را شهید می‌کند؟ فرمود: مردی که اسم او یزید است.

سوگند به خدا، نه نام ما را می‌توانی محو کنی و نه نور وحی ما را خاموش سازی و به غایت ما نخواهی رسید و ننگ این ستم را از خود نتوانی زدود، رأی تو سست است، و شمارهٔ ایام دولت تو اندک است و جمعیت تو پراکنده شود، آن روز منادی فریاد می‌زند: «آگاه باشید لعنت خدا بر گروه ستمکاران باد.»

(فریاد یا محمّدا! درود فرشتگان آسمان بر تو، این حسین توست که در خون غوطه‌ور است، اعضایش پاره‌پاره، و دخترانت اسیر شده‌اند. شکایتم را به خدا و محمّد مصطفی (ص) و علی مرتضی و فاطمهٔ زهرا و حمزه سید شهدا (س) می‌برم، فریاد یا محمّدا! این حسین است که به خاک افتاده، و باد شمال خاک بیابان را بر بدنش می‌پاشد، به دست ناپاک‌زادگان کشته شده است، آه! چه اندوه جانکاه، و چه مصیبت جانسوزی، امروز مرگ جدّم رسول خدا (ص) را احساس می‌کنم، ای یاران محمّد! اینها ذریه و فرزندان پیامبر برگزیدهٔ خدا هستند، که به اسارت می‌روند.

حضرت فرمود: جبرئیل به من خبر داد از زمینی که در کنار فرات واقع است و اسم آن کربلاست. فرزند من حسین بن‌فاطمه را در آن زمین شهید می‌کنند. پرسید: که او را شهید می‌کند؟ فرمود: مردی که اسم او یزید است.

از بهر حسین ببخش یا رب ما را چونان‌که بیافریدی از بهر حسین

شد کشته حسین و زِ گنه پاک شد آدم در حق پدر این پسر آخر پدری کرد

لاجرم اهل کوفه به احوال اهل‌بیت (س) نوحه و گریه و زاری می‌کردند. علی بن‌الحسین (ع) به ایشان فرمود: أتَنُوحُونَ وَ تَبْکُونَ مِنْ أَجْلِنَا فَمَنْ ذَا الَّذِی قَتَلَنَا.

(هیهات و هرگز! ای فریبکاران دغل‌باز که به خواسته‌های دل نخواهید رسید، آیا می‌خواهید همان‌گونه مرا یاری کنید که پدرم را یاری کردید؟ هرگز چنین نخواهد شد. سوگند به پروردگار شترانی که حاجیان را به منی و عرفات می‌برند، هنوز زخم‌ها التیام نیافته است پدرم همراه یارانش دیروز کشته شده‌اند، و هنوز داغ رسول خدا (ص) فراموش نشده است و داغ‌های پدر و فرزندان پدر و جدّم، موی رخسارم را سفید کرده و تلخی آن در بین حلقوم و حنجره‌ام به‌جاست، و اندوه آن در سینه‌ام باقی مانده است

یا علی یا علی فدای تو من ای به هر جای خاک پای تو من به ولای تو است فخر و شرف ای فدای تو و ولای تو من.