بریده‌هایی از کتاب نفرین پنگوئنینه

انتقام تنها در صورتی شیرینه که برنده بشی، در غیر این‌صورت به‌شدت ترشه

«افسانه‌های ساختگی ممکنه تموم بشن، ولی زندگی این‌طور نیست. زندگی همچنان ادامه داره.»

«ولی ما مجبور نیستیم قوانین راهزن‌ها رو بخونیم که بفهمیم. اگه چیزی درست باشه، حتماً نباید جایی نوشته شده باشه. تو باید آمادگی داشته باشی برای چیزهایی که دوست داری بجنگی. ما باید به‌خاطر همدیگه بجنگیم.»

بارون غرش‌کنان تکرار کرد: «خونوادهٔ واقعی؟ برای خونواده بیش از حد اهمیت قائل شدن. فکر می‌کنی که من به خونواده احتیاج دارم؟ البته که نه. چهارشنبهٔ آینده، صد سال می‌شه که من خونواده ندارم. سال‌ها پیش یه خونواده داشتم. یه زمانی من مثل همه بودم؛ ضعیف و بی‌ارزش

پرده‌های ضخیم قرمزرنگ از دیوارها آویزان بودند ولی هیچ پنجره‌ای را نپوشانده بودند؛ مثل این بود که کسی می‌خواسته برای اتاق پنجره بسازد ولی نظرش عوض شده و با این وجود تصمیم گرفته پرده نصب کند

بولت می‌دانست که خیلی بزرگ‌تر از این است که عروسکی به‌شکل حیوان را بغل کند ولی عروسک کمی به او آرامش می‌داد، خیلی کم؛ مثل استفاده‌کردن از ریسمان به‌جای پتو. با این وجود، بهتر از این بود که اصلاً آرامش نداشته باشد.

اگه چیزی درست باشه، حتماً نباید جایی نوشته شده باشه. تو باید آمادگی داشته باشی برای چیزهایی که دوست داری بجنگی.

چهارده پنگوئن با چشم‌های زرد و آزاردهنده به من خیره شدند. به‌نظر مضطرب، افسرده، بداخلاق، سردرگم و به‌صورت ناخوشایندی ناآرام بودند. منقارهایشان را پایین آورده بودند و با صدای بلند و غران عوعو می‌کردند. سرمایی را پشت سرم احساس کردم. عطسه کردم.

وقتی در جایی کمی افکار پاک وجود داشته باشد، حتماً باز هم پیدا می‌شود.

توافق‌ها مثل چکش‌های شیشه‌ای می‌تونن به‌راحتی خرد بشن.»