بریده‌هایی از کتاب ماشین زمان

حوادثی غیرقابل پیش‌بینی و فراتر از زمان

وقتی کنجکاو همچین چیزهایی شدم، سؤال‌های زیادی به فکرم رسید، مثلاً اینکه چطور شد که مردم سیارهٔ من انقدر ضعیف و کله‌پوک شدن؟ فقط و فقط یک جواب به ذهنم می‌رسید: شرط می‌بندم که نداشتن کار (بیکاری) بشریت رو خراب کرده. انسان باید تلاش و تقلا کنه، با سختی‌ها روبه‌رو بشه تا قوی، پرجنب‌وجوش و باهوش باقی بمونه.

گل‌ها به او یادآوری می‌کنند که در این دنیای بی‌ارزش «دوستی، سپاسگزاری، فداکاری و عشق به دیگران» می‌تواند در قلب انسان‌ها زنده بماند.

ازتون می‌خوام همه‌چیز رو به دقت امتحان کنید. میز رو هم همین‌طور. دلم نمی‌خواد این مدل از بین بره و بعد شما بهم بگید که من شارلاتانم. به خاطر اینکه وقتی ماشین به سمت آینده حرکت کنه، می‌ره و ناپدید می‌شه.»

جابه‌جا مجسمه‌های بزرگ سفید یا نقره‌ای دیده می‌شد، ولی هیچ‌کدام از خانه‌ها نرده یا دیوار نداشتند؛ چیزی که معنی ملک خصوصی یا شخصی داشته باشه، هیچ‌جور علامت مزرعه یا کشتزار هم دیده نمی‌شد. زمین مثل یک باغ بزرگ خودرو بود. بازهم به فکر فرو رفتم: از روزگار من تا حالا چی به سر آدمیزاد اومده؟ مثل اینکه نسل آدمیزاد رو به انقراض رفته.

پس این آدم‌های کوچولو کی هستند؟ آدم‌های قوی به دلیل نجنگیدن، مبارزه‌نکردن با حیوان‌های وحشی و نبودِ بیماری از بین رفته‌اند و آدم‌های کوچک باقی مونده‌اند. چون اون‌ها هیچ‌جور تحرکی نداشتند و زندگی‌شون را به تنبلی گذروندند.