بریده‌هایی از کتاب شجاعت خوشبخت بودن

اگر اجازه دهیم کس دیگری ارزش ما را تعیین و تأیید کند معنایش وابستگی است. اما وقتی خودمان، خودمان را ارزش‌گذاری و تأیید کنیم آن‌وقت به خوداتکایی می‌رسیم. اگر کسی بخواهد بداند چگونه می‌تواند به خوشحالی و خوشبختی برسد، جوابش روشن است. اجازه ندهید دیگران شما را ارزش‌گذاری کنند.

چه اشکالی دارد خودمان باشیم؟ چه اشکالی دارد که در جایگاه ویژه و ممتازی نباشیم و در همان جایی باشیم که هستیم. خودمان را همان‌طور که هستیم مثل یک انسان عادی قبول کنیم. مثل بقیه انسان‌ها.

سازمانی که زیر فرماندهی یک دیکتاتور باشد نمی‌تواند از فساد مصون بماند.

دانش انسانی را فقط از راه تعامل با دیگران و برقراری ارتباط با دیگر انسان‌ها به دست می‌آورند. به این عبارت، مدرسه جایی است که انسان‌های زیادی پیرامون ما قرار می‌گیرند. پس مدرسه نسبت به خانه، مکان آموزشی معنادارتری است.

تمدن، ثمرهٔ نیاز انسان به جبران ضعف‌ها و نقص‌های بیولوژیکی انسان است. تاریخ حیات انسان، تاریخ پیروزی انسان بر حقارتش است.

«احترام یعنی تواناییِ دیدن یک شخص به شکلی که هست، آن‌گونه که هست. احترام یعنی اینکه فردیت منحصر به فرد یک انسان را بشناسیم.»

البته. بله باید احترام بگذارید. برای اینکه احترام‌گذاشتن به دیگران در ذات انسان است. احترام‌گذاشتن به «دیگران» که محدود افراد خاصی نیست. باید به همهٔ انسان‌ها احترام گذاشت. همهٔ انسان‌ها از اعضای خانواده گرفته تا دوستان و غریبه‌ها و عابران ناشناس هم شامل این «دیگران» می‌شوند. حتی کسانی که در کشورهای دیگر زندگی می‌کنند و ما هرگز در طول زندگی و عمرمان با آنها روبه‌رو هم نخواهیم شد مشمول احترام ما هستند.

دانش انسانی را فقط از راه تعامل با دیگران و برقراری ارتباط با دیگر انسان‌ها به دست می‌آورند. به این عبارت، مدرسه جایی است که انسان‌های زیادی پیرامون ما قرار می‌گیرند. پس مدرسه نسبت به خانه، مکان آموزشی معنادارتری است.

آدلر معتقد است انسان با عقدهٔ حقارت زاده می‌شود و بسیاری از مشکلات وی به دلیل وجود همین عقده است و اگر بخواهد مسیر تکامل شخصیتی را طی کند باید بر عقدهٔ حقارت خود غالب شود.