بریده‌هایی از کتاب تماشایی

گیرم که بمانیم بر آن پیمان هم گیرم برویم تشنه در میدان هم دینی دارد حسین بر گردن ما دینی که ادا نمی‌شود با جان هم

من آن نهال انارم به سبزی‌ام منگر که تازه قصّه‌ی خون جگر شروع شده

مرگ هم آن‌چنان‌که فکر می‌کنی مرگ نیست مرگ ادامه‌ی همین شادی و غم است غم مخور سادگی مکن زنده‌زنده مردگی مکن

عمر آینه‌ی عذاب شد بعداز تو دل‌تنگی ما کتاب شد بعداز تو ای گرم‌ترین سلام دنیا! برگرد سرما سر ما خراب شد بعداز تو

گفتی که چگونه می‌توان شاعر شد؟ با خویش دلی شکسته داری یا نه؟

از گلوی دشمنانت تیغ اگر برداشتی لااقل آن را به قلب دوستان خود مزن

میدان تضادهاست، سرگردان است در سایه‌ی سرد برج‌ها پنهان است هرچند که بسیار در آن زیسته‌ام شهری که نمی‌شناسمش تهران است

برخیز! نبینم که سرت پایین است برخیز و بجنگ! راه دریا این است از رو مرو ای رود، مدارا کن باز هرچند که با تو صخره سرسنگین است

غم مخور سادگی مکن زنده‌زنده مردگی مکن

هنگام حساب نیست، بردار و ببخش فارغ شو از آن ثروت بسیار و ببخش چون حضرت آفتاب باش ای باران! آن چرتکه را کنار بگذار و ببخش