بریده‌هایی از کتاب دشمن مردم

مورتن کیل: ولی عمراً بتونین شهرداررو مجاب کنین با این چیزها. دکتر استوکمان: خب، حالا می‌بینیم. مورتن کیل: فکر می‌کنین اون اینقد دیوونه باشه؟ دکتر استوکمان: امیدوارم همهٔ مردم شهر این‌قدر دیوونه باشن.

هورستر: قراره بازم انتخابات باشه؟ بیلینگ: خبر نداشتین؟ هورستر: نه، با این‌جور جریانات کاری ندارم. بیلینگ: ولی گمونم به مسائل اجتماعی علاقمند باشین، نه؟ هورستر: نه. از این چیزها سر درنمی‌آرم. بیلینگ: به هر حال، آدم رأی که باید بده. هورستر: حتی اون‌هایی که نمی‌دونن جریان چیه؟ بیلینگ: نمی‌دونن؟ منظورتون چیه؟ جامعه مثل یه کشتیه: همه باید دستی به سکان برسونن. هورستر: شاید توی خشکی این تشبیه به‌جایی باشه، ولی توی دریا خیلی با اوضاع جور درنمی‌آد.

شهردار: پوه! مردم افکار نو لازم ندارن. مردم بیش از هر چیزی از افکار خیر و مقبولی منتفع می‌شن که امتحان خودشون‌رو پس دادن و از قدیم باهاشون دمخور بودن.

توی این دنیا یه عالمه بی‌عدالتیه که آدم تحملشون می‌کنه!

اگه به اون چیزی که حق و حقیقته پایبند نباشم، دیگه ازم می‌خوای چه کوفتی ازم سر بزنه؟

کاری‌ترین دشمنای حقیقت و آزادی میون ماها اکثریته. بله، این اکثریتِ قاطعِ لیبرالِ منفور... اینه دشمن‌مون! اینم از اسمش دیگه.

شهردار: بله، وقتی حرف ایده درمیون باشه، قطعاً کلی چیز توی سر برادرم وول می‌خوره... بدبختانه. ولی نوبت به عمل که برسه، این دیگه گاو نر می‌خواهد و مرد کهن آقای هاوستاد؛ و من واقعاً فکر می‌کردم که حداقل، اینجا، توی این خونه این نکته‌رو...

شهردار: کلاً، توی شهر ما روحیهٔ تساهل خوبی حاکمه... یک روح شهروندی جمعی بی‌نظیر. این، البته، ناشی از منافع مشترک قابل توجهیه که مردم‌رو با هم متحد می‌کنه... منافع خیلی مهمی که تا حد زیادی مشغلهٔ هر شهروند خیراندیشیه...

توده چیزی نیست الا مواد خامی که باید به شکل مردم درشون آورد.

مردی که تنها خطا، یا به هر حال، خطای عمده‌ش اینه که بیشتر به دلش رجوع می‌کنه تا به مغزش.