بریده‌هایی از کتاب همسایه بغلی؛ یک شب شوم برای بچه قلدرها

خیلی سخت است که تظاهر کنی اصلاً به انجام کاری علاقه‌ای نداری، درحالی‌که آن کار واقعاً برایت مهم باشد

معجزه از بین رفته بود. من دوباره به دنیای واقعی برگشتم و واقعیت همه‌جوره مزخرف بود.

هیچ هیجانی تو زندگی اتّفاق نمی‌افته، مگر اینکه آدم ریسک اون خطر رو بپذیره.

کلمهٔ احمق در فرهنگ لغت با او معنا پیدا می‌کرد.

که ناگهان ایلونا من را دید و دستی تکان داد، من هم برایش دست تکان دادم و ناگهان احساس کردم دنیا دوباره روبه‌راه شد.

«مگه نه‌اینکه اگه آدم یه روح ببینه، باید راهش رو کج کنه و از یه طرف دیگه بره؟» «زِکی! معلومه که نه. آدم باید دنبالش بره.»

چشمانش را باز کرد و انگشتش را به نشانهٔ تهدید به‌سمتِ فرانک گولز گرفت: «تو!» «بله؟» «هر اتّفاقی برای پسرم بیفته، هرچی، طرف‌دارات نویسندهٔ موردعلاقه‌شون رو از دست می‌دن. فهمیدی؟»

آه ای مردمان ساکن ستاره‌ها! من انسانی‌ام در کرانهٔ رود، خیره به آسمان ستاره‌ها چگونه در آن ارتفاع می‌لرزند و نورها چگونه تا دوردست‌ها می‌آیند که من می‌بینمشان و چه چیزهای نهانی با خود دارند؟ «کتاب مردگان مصری»

واقعاً تصمیم گرفته بودم که هیچ‌وقت دوباره با او حرف نزنم و البته این قسمِ همیشگی‌ام حدود سه دقیقه طول کشید.

دنیایی که ما توش زندگی می‌کنیم، مثل یه قصّه‌ست؛ مثل قصّهٔ پریان. چیز جالب اینه که موجودات ترسناک هم توی این دنیا وجود دارن؛ مثل دیوا، ارواح خبیث و چیزای دیگه که توی تاریکی زندگی می‌کنن. اگه اینا نبودن، ممکن بود زندگی خیلی کسل‌کننده باشه. تو دوست داشتی توی همچین دنیای ملال‌انگیز و راکدی زندگی می‌کردی؟