بریده‌هایی از کتاب کسی که می شناسیم

حس پیچیده‌ای‌ست؛ هم دوستش دارد و هم خسته شده است.

رالی تازگی‌ها فهمیده است هرکسی رازی دارد. بعضی از مردم این رازها را در کامپیوتر خود نگه می‌دارند.

شانزده‌سالگی بدترین دوران است و پسرها مادرها را در این سن می‌کُشند. به هجده یا نوزده‌سالگی که برسند بزرگ‌تر می‌شوند؛ شخصیت بهتری پیدا می‌کنند؛ بهتر رفتار می‌کنند و مسئولیت‌پذیرتر می‌شوند.

این یک حقیقت است که هر مادری برای حمایت از فرزندش هر کاری می‌کند.

مردم ناگهانی زیر همه‌چی می‌زنن. آدم تعجب می‌کنه.

«اون‌جوری که فکر می‌کنیم پیش نمی‌ره، درسته؟»

با خودش فکر کرد چقدر پدر و مادر بودن کار پراسترس و پُرفشاری‌ست. نگاهی به پسرش انداخت که روی صندلی بغل او نشسته است. تو همهٔ تلاشت را می‌کنی اما به‌محض اینکه بزرگ می‌شوند واقعاً چه کنترلی روی آنها داری؟

واقعاً امروزه چطور می‌شود فرزندان را تربیت کرد وقتی خبرهای بدی دربارهٔ افراد صاحب‌منصب پخش می‌شود؟ هیچ‌کس درست رفتار نمی‌کند یا برای محدودیت‌ها احترام قائل نیستند.

واقعاً امروزه چطور می‌شود فرزندان را تربیت کرد وقتی خبرهای بدی دربارهٔ افراد صاحب‌منصب پخش می‌شود؟ هیچ‌کس درست رفتار نمی‌کند یا برای محدودیت‌ها احترام قائل نیستند.

خوب اعتماد بین دو نفر همین است. دیگر به این جزئیات دقت نمی‌کنی. آنها را زیر سؤال نمی‌بری. چون دلیلی برای عدم اعتماد نمی‌بینی. حالا آرزو می‌کرد ای‌کاش کمتر اعتماد می‌کرد و بیشتر مراقب زندگی‌اش بود.