نظرات کاربران درباره کتاب برخورد تمدن ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو

۴.۵ پرترۀ بی‌نظیری از تنهایی! شاید علت اینکه آدمای پیاتزا ویتوریو اینقدر غرق در واقعیت‌های خودشون بودن این بود که وقتی از اون ریشه‌ای که بهش وابستگی داشتن بریده شدن؛ ساقه‌هاشون با همون خاطرات سعی کرده زنده بمونه. ایرانی قصه، فیلیپینی قصه، پاکستانی قصه و بقیه‌شون؛ همگی گیر افتادن توی برهه‌ای از زندگی که با پشت سر گذاشتنش می‌تونستن به آدمای بهتری تبدیل بشن ولی ترجیح دادن با خاطرات گذشته و پیش‌داوریهای اون سر کنن. از طرفی این همسایه‌ای که اینقدر مورد علاقه همه است تصمیم گرفت تا با گذشتن از اون‌ درد جدایی به خودش فرصت رشد دوباره بده و همین هم موجب میشه تا به سادگی حل بشه در جامعه مقصد خودش و حتی فراتر از اون بتونه چراغ راه بقیه بشه برای کنار اومدن با رنج مهاجرت. ای کاش آدمی وطنش را همچون بنفشه‌ها میشد با خودش ببرد هر کجا که خواست!

به معنای واقعی کلمه لذت بردم. اون تصویر ۶ یا ۹ انگلیسی که دو نفر از دو زاویه ی متفاوت دارن بهش نگاه میکنن و هرکدوم معتقدن اون عددی که میبینن درسته و نفر مقابل داره اشتباه میگه رو دیدید؟ تو این کتاب به وضوح این صحنه رو میبینید و این برای من فوق العاده جالب بود!! داستان کشش خوبی داشت و من یکروزه خوندمش معمولا دلم نمیخواد کتابی رو دوباره بخونم ولی این کتاب ارزششو داره :)))

کتاب عجیبیه چون متوجه نمیشی داره چجوری پیش میره ولی در نهایت فقط یه فریم از زندگیه.

داستان چندین راوی دارد. راویان ساکن یک محله در رم که هر یک با ذهنیت خود وقایع و حال و هوای محله و ساکنین آن را شرح می‌دهند. این راویان به تناوب به سخن در می‌آیند و داستان را آرام آرام به پیش می‌برند. داستانی از تنهایی بشری

عالی بود یک نفس خواندم و لذت بردم...

کتاب برخورد تمدن ها همونطور که از اسمش پیداست در نگاه کلی در خصوص فرهنگ و زاویه دید متفاوت آدما صحبت می کنه و اینکه نحوه برخوردشون در یک موضوع واحد چقدر می تونه متفاوت از هم باشه و چقدر تحت تأثیر تجربه های شخصی و سطح فرهنگ تغییر کنه و این بشر پر ادعا گاهی می تونه سر مسئله ای پیش پا افتاده (مثلا آسانسور) حتی با خودش هم در صلح نباشه چه برسه به بقیه افراد غم مهاجرت رو بهمون یادآور میشه شاید پارادوکسی داره بین حسرت گذشته و نفرت از آن