نظرات کاربران درباره کتاب جنگل نروژی

اگر از سانسورها چشم‌پوشی کنیم، کتاب به صورت خوبی ترجمه شده، فقط هر 15 صفحه یه غلط املایی وجود داره که میتونست با چند تا ویرایش حذف بشه. نمونه: هاتسومی، هاستومی به نظر من از ترجمه غبرایی بهتره و مترجم به طرز واضحی به سانسورها اشاره کرده و میشه خیلی راحت اونها رو در ذهن تصور کرد.

شاهکاری از موراکامی.ساده روان دلچسب

دیدم که دوستان در نظراتشون به این کتاب کم لطفی کردند و دلم خواست به عنوان کسی که علاقه بسیار زیادی به کتاب های موراکامی داشته نظرم رو بگم. این کتاب به نظر داستان روزمره و ساده‌ای داره اما در اصل داستانی عاشقانه و پر از فراز و نشیبه و تحول شخصیتی که توی شخصیت اول داستان به وجود میاد و شخصیت دوم داستان که توی طول داستان متوجه میشیم چه دردی رو روحش متحمل شده و تجربه های کوچیک شخصیت اول داستان بسیار میتونه عمیق باشه؛ و البته کاملا مضمون روانشناختی داستان به خواننده منتقل میشه و روند داستان انسان رو از دنیای واقعی بیرون میبره. همیشه چیزی که در مورد هاروکی موراکامی آزارم می‌داد این بود که ایشون توی کتابشون موضوعاتی رو مطرح نمیکنند که بتونیم توی یک کلمه و جمله مطرحش کنیم و چیزهایی هستند که همه ما احساس و تجربه‌اش میکنیم و سعی میکنن که اون احساس و تجربه رو با ی داستان نشون بدن و این هنر ظریف نویسنده‌است. من از طاقچه این کتاب رو نخوندم بنظر میاد سانسور های شدید و ترجمه ایراد دار باعث شده خواننده درست در جریان داستان قرار داده نشه اما من واقعا این کتاب رو پیشنهاد میکنم و بنظرم ازش ساده نگذرید.:

کتاب ایرادات املایی خیلی زیادی داره که با یک ویراستاری دقیق و درست میشد جلوشو گرفت. حیفه که کتاب به این خوبی انقدر بد ترجمه و چاپ بشه.

این کتاب را با این ترجمه و این حجم از سانسور به هیچ عنوان توصیه نمی‌کنم. من این کتاب رو به زبان انگلیسی مطالعه کردم و جاهایی که در فهم مطلب مشکل داشتم به نسخه فارسی مراجعه می‌کردم، برای همین متوجه شدم که حذفیات این کتاب قابل تحمل نیست. به عبارتی مترجم این کتاب را با ساطور سانسور تیکه تیکه کرده و از شکل انداخته است. اگر تمایل دارید این کتاب رو بخونید و به زبان انگلیسی مسلط هستید، لطفا نسخه انگلیسی رو مطالعه کنید. اگر هم بلد نیستید از خیر این کتاب بگذرید که بهتون قول می‌دم با خواندن نسخه فارسی هم هیچی از داستان متوجه نمی‌شوید و بیشتر بدتون میاد از کتاب.

این ترجمه نسبت به سایر ترجمه‌ها روان تره ولی قسمت‌های سانسوری به شدت سانسور شدن، اونقدر که رشته‌ی داستان از دست آدم درمیره و علت یکسری واکنش‌ها رو متوجه نمی‌شید، من وقتی دیدم خیلی گیج شدم رفتم این قسمت‌ها رو از ترجمه‌ی مهدی غبرایی خوندم و تازه فهمیدم قضیه چی بوده!

عالیه دیشب کتاب جنگل نروژی تموم کردم کتاب واقعا یه شوک احساسی بود مخصوصا اخر کتاب که واقعا چشای ادم اشکی میکرد ولی من نمیدونم موراکامی چه اصراری داره به همنشینی با زنهای سن بالا

داستان خیلی کشش نداره ولی در مورد آدمها و نظریه هاشون و انتخاباشون و تاثیرش در مسیر کلی زندگی شون نکات جالبی مطرح می‌کنه. پ ن. : اینقدر سانسور شده بود بعضی مطالب که اصلا نمیشد ب سطح روابط زنان و مردان توی داستان پی برد، همه خواهر برادر بودن 🤦‍♀️

هیچوقت فکر نمی‌کردم یک روز این رو بگم ولی ای کاش ترجمه‌ی فارسیش رو خونده بودم :) خیلی کتاب عجیبی بود. قبلا "کافکا در کرانه" رو از موراکامی خونده بودم و واقعا عجیب بودنش رو دوست داشتم؛ ولی این یه چیز فراتر از عجیب بود. می‌تونم به خودم بگم کتاب از زاویه‌ی دید یک پسر بیست ساله نوشته شده که تنها زندگی می‌کنه و حق داره یک سری باورها داشته باشه، ولی بازم نمی‌تونم باهاش کنار بیام. احساس می‌کنم موراکامی نمی‌تونه به خوبی شخصیت‌های زن رو بنویسه. همه خیلی دور هستن، خیلی عجیب و خیلی درک‌نشدنی. حرف‌ها، خاطره‌ها، خنده‌ها، باورها و کل وجود این شخصیت‌ها مثل تیکه‌های شکسته‌ی مجسمه‌های قدیمی هستن که به اشتباه با چسب به هم متصل شده باشن و اصلا هیچ مفهومی پشتشون نبود. تصور کنین که بالای ۹۰ درصد شخصیت‌ها زن‌هایی به این شکل بودن! کم کم خسته‌کننده می‌شد. هرگز نمیگم قلم هاروکی موراکامی زیبا نیست؛ یک دید شاعرانه و زیبا نسبت به موقعیت‌ها دارن که واقعا دلنشینه، اما سیر داستان نقص‌های زیادی داشت. برای همین هم فکر می‌کنم ترجمه‌ی فارسی کتاب، بدون توضیحات چندش‌آور و قسمت‌های اضافه می‌تونه خیلی موفق‌تر باشه (متاسفانه). جنگل نروژی راه‌های خیلی زیادی برای پیشرفت کردن داشت، ولی در هر قسمت که داستان جالب می‌شد، یک چیز برای خراب کردنش پیدا می‌شد. نمی‌دونم، هنوز هم دوست دارم به کتاب‌های موراکامی فرصت بدم.

خوندن کتاب در قالب pdf واقعا سمه.

اولین کتابی که از ادبیات ژاپن خوندم همین بود با داستان عاشقانه نویسنده پیش برید و آن رو دنبال کنید اما فقط به همین بسنده نکنید با یک نگاه از بالا به این کتاب یک شناخت از جامعه و وضع و احوال روانی در کشور ژاپن رو متوجه می شید

برا سرگرمی خوبه اما مطالب آموزنده نداره من که لذت بردم از داستانش...

سخیف هذیانهای فکری خاطرات هرزگی البته با آب و تاب و جزئیات بالا

کتاب خیلی بی معنی و بی خود اصلا خوشم‌نیومد نه داستان جالبی داشت نه مطلب آموزنده ای