نظرات کاربران درباره کتاب معسومیت

معسومیت(معصومیت)، عنوان کتابی که اثر جدیدتری نسبت به بقیه ی کارهای مستوره. کتابی که خوانش راحتی داشت و جذابیتش مثل همیشه به نثر منحصر بفردش برمیگشت. یک اثر پست مدرن در سبک ایرانی! با همون ویژگی های معمول اینگونه آثار منتها ضعیف شده....از نوع بی کیفیتش! من همه ی آثار مستور رو خوندم و میتونم بگم اون نبوغ اندکی ته کشیده... دچار تکرار شده و جذابیتش کم شده. اما در عین حال هنوزم یه سر و گردن بالاتره از خیلی آثار نویسنده های ایرانی... و اما کتاب.... فلسفه ی پشت اون...فلسفه ی بی منطقیه، نوع نگارش و قواعد دستوریش مختص اونه و جذابش کرده.مثل همه ی آثار پست مدرن، برش خورده ی یک زندگیه، عصیانگره و شخصیتهاش خاکستری و بدون قضاوت باقی میمونن و همه چیز رو روی دست خواننده میگذارن...اگر تا حالا اثری از مستور نخوندین، این کتاب میتونه شروع خوبی باشه. ولی اگر قبلیا رو خوندین، ممکنه این براتون رو به زوال به نظر برسه. پس در نهایت، معسومیت...کتابیه که برای شروع و آشنایی بااین سبک و نگارش پیشنهاد خوبیه، اما چون کامل و بی نقص نیست نمیتونه نماینده ی تمام و کمالی برای اون باشه... به اونهایی پیشنهادش میکنم که از یک کتابخوانی بلند و راکد خسته ان و دلشون کمی در قالب نبودن میخواد آزادی.... و همین....

کتاب را چند روز مانده به عروسی‌ام خواندم. وسط شلوغی خریدها و رفتن‌ها و آمدن‌ها و هیجان‌ها و اضطراب‌ها. مستور نویسنده عجیبی است. ساده‌نما است اما اصلا ساده نیست. گوشه‌های کوچک و زلالی از زندگی را پیدا می‌کند که احتمالا تا حالا بهشان توجهی نداشته‌اید. معسومیت را دوست داشتم و خوشحالم که قرار است زندگی‌ام را با آدمی شریک شوم که طبق توصیف‌های مستور یکی از آن آدم‌های معسوم روزگار است.

فعلن دو فسل‌شو خوندم و واقعا واقعا دوستش دارم، یه جوری با حاله، عین قلقلک یا غلغلک دادنه،تا حالا کتابی از مستور با این سبک نخونده بودم. خیلی عشقه فعلن

بامزه بود

باورم نمیشه جناب مستور اونقدر از ایده خالی شده باشه که انتهای ایده پردازی ش برای این داستان غلط های املایی باشه :/