نظرات کاربران درباره کتاب دوستش داشتم

آنا گاوالدا؛ - باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد...آنقدر که اشک ها خشک شوند...باید این تن اندوهگین را ورق زد.به چیز دیگری فکر کرد.باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد... - چقدر خوبست که همیشه در زندگیتان کسی را داشته باشید که حتی در نبودش هم باعث لبخندتان شود... - از کسانی که همه چیز را محاسبه می کنند، بترس! و هرگز قلبت را در اختیار آنها نگذار، آنها حساب عشقی که نثار تو می کنند را نیز دارند... - آموخته ام که وابسته نباید شد، نه به هیچکس، نه به هیچ رابطه ای، و این لعنتی، نشدنی ترین کاری بود که آموخته ام... - من آدم نرفتنم، آدم دوست موندن، یا اصلا آدم دیر رفتنم، خیلی دیر..... اما وقتی بروم، دیگه آدم برگشتن نیستم، آدم مثل قبل شدن نیستم،باور کن!

ازاین کتاب به یادم خواهد ماند: یا واقعا باشید,یا نباشید.بودن نصفه ونیمه فقط یک رنج ادامه داره,حتی اگر دلتون خوش باشه که مسئولیتتون روانجام میدید درواقع دارید ظاهررو حفظ میکنیدولی ازدرون همه چیزو نابود میکنید. واینکه بازهم برای خیانت توجیه نمیبینم درطول کتاب خیلی سعی کردم احساسات پی یر رو درک کنم ولی متاسفانه نمیتونم.

بنظر من اصلا نمیخواسته این منظورو برسونه که خیانت خوبه یا بده!(طبق کامنتایی که دیدم) این کتاب داره از زندگی حرف میزنه... داره میگه ازدواجی که بخاطر بوجود اومدن ِ یه بچه در یک شب هم‌بستر شدن، شکل میگیره... نابودت می‌کنه! باعث میشه ۴۰ و خورده‌ای سال خوشحال نباشی! زندگی نکنی! نفهمی زندگی واقعی چیه! خودت نباشی! پر از آه و افسوس باشی! طعم عشق رو نچشی.. و .. داره از عشق حرف میزنه... از امید حرف میزنه... از زنده بودن حرف میزنه... که اگه کسی کنارت خوشحال نیست... بذار بره... رهاش کن... که اگه کنار کسی خوشحال نیستی بذار برو... رهاش کن... که هردوتون آسوده بشین.. آسوده باشین.. نه ب هر ضرب و زوری بچسبی به یه عمر زندگیِ اجباریِ تهی ... شهامت داشته باش :)

برخلاف اکثر کسانی که نظر دادن، من از این کتاب خیلی لذت بردم خیلی زیاد باهاش ارتباط برقرار کردم، خیلی زیاد داستانش رو بین مردم جامعه دیدم، زن هایی که به خاطر حرف بقال و چقال، به خاطر آبرو و ... حاضر میشن با شوهر خائنشون زندگی کنن، احساس خوشبختی نمیکنن همدیگه رو دوس ندارن ولی باز باهم زندگی میکنن، مردهایی که هم خر میخوان هم خرما، هم لذت یک عشق مخفیانه رو میخوان هم شام آماده و گرمی خونه و خونواده و به همین خاطر به هردوش به صورت موازی ادامه میدن... داستان شهامت داشتن یا بزدل بودن... واقعا عالی بود

کتاب فضای نسبتا غمناکی داشت،کم حجم و روان بود ولی اینجور نبود که بگی واوووووو،منو تکون داد یا عالی بود!!!😉 صرفا برای رفع کنجکاوی،که این کتاب میخواد چی بگه،مطالعه کردم (یه جورایی برای ارضای نفس کتابخوانی😁)

به نظرم ارزش یکبار خوندن رو داشت..خوب بود "چقدر طول میکشد تا عطر کسی که دوستش داریم را از خاطر ببریم؟چقدر باید بگذرد تا دیگر دوستش نداشته باشیم؟"

ممکنه جذاب به نظر نرسه... البته فقط برای شمایی که دست به سینه نشستین و منتظر برانگیختگی های روانی هستین :) برای من لذت بخش بود. تداعی کننده ی لحظه های ناب, درد ها, شادی ها, زخم ها, غصه ها, خواستن ها و نرسیدن ها... در نهایت شاید وقتی به پایانِ داستان میرسید نکته ی آموزنده ای برای بیان نداشته باشین... اما از نظر من مهم ترین آموزه ش, رهشِ هیجانیِ عمیق و صحیح بود. برای یه سوگوار, لذت و نیازِ مهمی محسوب میشه :)) همین

کتاب متوسط رو به پایین بود ..انگار داستان رو کسی نوشته که تازه داره کلاس نویسندگی میره! شخصیتها ناپخته ، سوژه تکراری ، بی هدف ... هیچ چیز جذابی نداشت.

کتاب روان، یک داستان نسبتا جذاب دارای نکات جالب روانشناسی‌ که کمتر کتابهایی رو دیدم که به این مسائل در این مدل از سوگها بپردازند! ترجمه هم خوب و روان بود! ارزش یکبار خوندن رو حتما داره!

یه جاهایی از کتاب همراه با غم پی‌یر غم به دلم مینشست. ولی نمیتونستم تصمیم بگیرم واقعا تو اون برهه بهترین تصمیم اون پیرمرد چی میتونسته باشه. و فکر میکنم یه نویسنده ی خوب تو یک داستان نه چندان طولانی به همین صورت باید بتونه خواننده رو جذب کنه.

داستان پردازی خوبی داشت ولی در کل به نظرم داستان جالب و جذابی نداشت، خیلی یکنواخت بود، چه پیامی میخاست برسونه اینکه خیانت خوبه و دنبال دلت بری، و به خاطر دلت همه چی و زیر پا بذاری و بری دنبال چیزی که دلت میخاد.. فضای داستان پر از نا امیدی بود دوست نداشتم...

داستان ماتیلد و پی یر جالب بود.اما در نهایت پیامی که کتاب داشت برام قابل درک نبود.شاید بخاطر تفاوت فرهنگی که وجود داره. بدترین اتفاقی که برای یه زن میتونه بیفته خیانت شوهرشه.اینکه در کشورهای غربی به راحتی مرد ویا حتی زن زندگیشونو ترک میکنن خیلی وحشتناکه .

من که دوستش نداشتم.

بد نبود ولی خوب هم نبود البته حرف هایی که به پیرمرد میزد اندکی تلاش میکرد به کتاب روح دهد

از لابلای داستان جملات خیلی زیبایی میشه پیدا کرد

کتابی دیالوگ محور با دو شخصیت اصلیِ کلوئه و پی یر(عروس و پدرشوهر) که هر کدام یک طرف ماجرای عشق و خیانت هستند و این رو از نگاه خودشون برای مخاطب تعریف میکنند. داستانی کوتاه با نثری روان که عالی نه ولی از لحاظ موضوع دلنشین و جالب بود و این جمله معروف کتاب که به نظرم یکی از موضوعات اصلی آن بود! «... یک پایان تلخ، بهتر از یک تلخی بی پایان است.»

مستی و سرخوشی که از سر بپرد _گیرم باده ، باده ی خواجه ی شیراز باشد حتی _رفتن حتمی است.اما خانم ها ، آقایان ! لطفی کنید و وقتی می‌خواهید بروید ، وقتی باید بروید ، به آن که برجای مانده نشان دهید که می روید . رابطه به پایان رسیده را نشان بدهید که دارد جان می دهد ، نفسش بند می آید ، کفن پیچ می شود ، توی گور می رود و رویش را خاک فراموشی میپوشاند . لطفی کنید به آدم های گذشته ی زندگیتان ، که تنها سوگوارتان باشند؛ نه امیدوار. دال دوست داشتن دوستش داشتم...

داستان قشنگ وجذابی بود وخیلی به .واقعیت های الان نزدیک بود

به نظرم متوسط بود نه خیلی جذاب بود که دلت بخواد دوباره بخونیش نه خیلی بد ، خیلی روان هم نبود و من بعضی قسمتاشو چندبار میخوندم تا متوجه بشم و اینکه اخر داستان خیلی سر و ته نداشت

به نظر من یه کتاب متوسط رو به پایین بود. خوبیش این بود که خوندنش وقت زیادی نمیگیره، ممکنه به نظر کسی دیگه جذاب باشه.