نظرات کاربران درباره کتاب تاریخچه‌ی خودم

از فرضیه تا نظریه خیلی راهه، خیلی. فرق بین این دو رو نمیدونی و واقعیت خودتو فرافکنی میکنی. نقد اصولی داره، استدلال اصولی داره. ایرانی که اختلال اجتماعیش نارسیسیم هست بجای اینکه فقط راجع به تخصص خودش صحبت کنه و راجع به موضوعات دیگه از متخصص مشاوره بگیره، راجع به همه چی اظهارنظر میکنه و چون یاد نگرفته از راه سالمش لذت ببره و سروتونین بگیره، از پای منبر و ورزشگاه و رسانه یاد گرفته از تحقیر دیگران به شکلی هرچند ناسالم اما فوری سروتونین مورد نیازشو بگیره و این یعنی حقارت نفس خود فرد که منجر میشه به کمالگرایی افراطی و اهمالکاری و به تعبیر دکتر علی صاحبی، توی چنین جامعه ای، مسئولیت پذیری میشه فضیلت فراموش شده.

جالبه. بی سواد و روشن فکر داخلی؟ مشخصه از طریق چه مغزی حرف میزنی که اینطوری همه چیو و همه کس رو چون بااعتقادات و تعصبات تو منطبق نیست زیر سوال میبری

یک آدم باسوادودانا وعالم دربرابرانتقادوخرده دیگران بنظرم سکوت کنه خیلی بهتره چون هرکس جهان رو ازدید خودش میبینه وهمه حق دارن نظر بدن ولی هیچکس حق نداره به کسی توهین کنه ویا کسی رو قضاوت کنه،بنظرم دیدگاه گمنام بسیار درست وبه واقعیت نزدیک تراست،چون دردنیا هیچ چیزقطعیت ندارد و تنها چیزی که قابل اثبات هست همینه که(هیچ چیز قطعیت ندارد)موفق باشید