نظرات کاربران درباره کتاب وزارت ترس

اگر تا اواسط کتاب حوصله کنید، داستان جالبیه. وزارت ترس، وزارت خانه ایست که یه جورایی با آتو گرفتن از افراد و استفاده از اون، افراد رو در خدمت میگیره و... ادامه ی ماجرا

سال ها پیش کتاب های گرین را می خواندم.رمزآلود و پر پیچ و خم.مامور ما در هاوانا.آمریکایی آرام و... وزارت ترس کتاب خوبی بود اما نتوانستم ارتباط فصل هایش را به آسانی درک کنم مگر وقتی که به پایان آن رسیدم.شاید بدخوانی من بی تاثیر نبود. گرین از دنیای جاسوسی، گرفتاری آدمها میان وظیفه، وجدان، وطن دوستی، عشق و ناگهان رها کردن همه آن ها می‌گوید.از سستی قراردادهای بشری، تنهایی و رنج انسان. شاید روزی همه کتاب هایش را دوباره بخوانم.

کتاب خوبیه، باید بیش ازنصف کتاب خوانده شود تا ماجرای اصلی پدیدارشود.

در ادامه خوانش کتاب های گرین به این کتاب رسیدم. نمی دانستم در چه ژانری است و به سیاق کتاب های دیگر گرین مانند آمریکایی آرام و یا قدرت و جلال ، مسحور قدرت قلم گرین بودم و تازه اواسط کتاب متوجه شدم با کتابی پلیسی و کارآگاهی روبرو هستم! با این همه کتاب از اولین پاراگراف، خواننده را دنبال خود می کشد و در همان فضای نیمه‌ی اول هم خواننده غرق در فضای خاصی است که نویسنده خلق کرده است. بی‌شک یکی از ناب‌ترین کتاب‌های پلیسی و کارآگاهی نوشته شده است. شاید در طراز کارهای دیگر گرین که آثاری کلاسیک و شاهکار به شمار می‌آیند قرار نگیرد اما خواندن آن لذت خواندن آثار گرین را به همراه دارد. کتابی نفس‌گیر و چند لایه و پر از تعلیق و سورپرایز... ترجمه داریوش شاهین را داشتم اما این ترجمه را خواندم و از خواندن آن لذت بردم. برای نظر دادن نهایی در خصوص ترجمه باید تخصص داشته باشم و متن اصلی هم در دسترسم باشد اما از نظر روانی و سلیسی، ترجمه هیچ کم نداشت. خواندن آثار گراهام گرین همیشه برای من لذتی تکرار نشدنی بود مانند تجربه‌ای که از خواندن آثار نویسندگان روسی دارم. تجربه‌ای که در رمان‌های غربی کمتر یافت می‌شود. نوشته‌های او اغلب با همدلی با مردم دیگر نقاط جهان منهای بلوک غرب همراه می‌باشد، در همین کتاب هم این همدلی هرچند بسیار محو اما وجود دارد و البته خود را در آخرین صفحات کتاب نشان می دهد. گرین همچنین دغدغه‌های انسان مدرن را در حوزه دین، فرهنگ و خیر و شر به بهترین نحو در رمان‌های خود بیان کرده است. روحش شاد.