نظرات کاربران درباره کتاب آبنبات هل دار

روزمرگی و دغدغه دل مشغولی های دهی ۶۰ ها رو بیان می کنه دوسش نداشتم،😑🙁 ای کاش هیچوقت نمی خوندمش

برای من خسته کننده بود ....و با زور تمامش کردم ...اخرشم مسخره تمام شد حالا نمیدونم ادامه دارد یا نه؟

به نظر من کتاب مفیدی نیست و هیچی به آدم اضافه نمی کنه

طنزهای بی‌نمک و کشدار. من که نپسندیدم.

سلام.. به نظرم برای گرفتن خنده از چیزای +۱۸ خیلی استفاده شده.. کتابی که توش اسم شهید و جبهه و اینچیزا داره نباید از این شوخی ها استفاده کنه.. با اینکه در مورد لهجه شهرماست اما این کتابو توصیه نمیکنم..

منو یادِ کتاب های رده ی سنی نوجوان انداخت:)

اوایلش خوب بود ولی خیلی خسته کننده و تکراری میشد ضمن اینکه داستان از زبان یک بچه دبستانی هست جذابیت خاصی نداره

من کلا خیلی اهل کتاب طنز نیستم. آبنبات هل‌دار رو به خاطر تعریف‌های زیادی که ازش شده بود خوندم و به این نتیجه رسیدم که هیچ وقت بر اساس تعریف کسی و میزان فروش کتاب، برای خوندنش تصمیم نگیرم. به نظرم این کتاب اصلا طنز نبود. حتی نتونست لبخند به لب من بیاره. نمی‌دونم در خرابکاری‌های یک بچه‌ی بی‌ادب و کم فهم یا نمایی از یک فرهنگ نادرست مردسالار چه چیز خنده داری وجود داره. این خنده‌دار نیست که تمام خانواده به هر بهانه‌ای از عروسشون بدگویی می‌کنن. خنده دار نیست که وقتی فکر می‌کنن برادر بی‌کار و بی‌سوادشون معتاد و دزد هم شده، تصمیم میگیرن براش زن بگیرن تا درست بشه. خنده دار نیست که یک بچه مدام از پدر و مادر و دوستانش دزدی می‌کنه. کمترین نمره‌ها رو می‌گیره و باز هم نهایت تلاش خانواده‌ش قطع پول هفتگیه نه تلاش برای تربیتش. خنده دار نیست که ساندویچ فروش محل مزاحم تلفنی یک خانواده میشه و اون خانواده دخترشون رو مقصر می‌دونن. خنده دار نیست که پدر عروس و داماد سال‌ها بر سر کرایه‌ی صندلی‌های جشن عروسی دعوا کنند. به تصویر کشیدن چنین چیزهایی اصلا خنده دار نیست. گریه داره. اگر واقعا در نقطه‌ای از ایران چنین فرهنگی وجود داره باید نادرسیش رو نشون بدیم و برای اصلاحش تلاش کنیم. نه این که به اسم کتاب طنز بزکش کنیم تا عادی جلوه کنه.

کتاب رو بر اساس تعریف‌های فراوانی که ازش بابت طنز بودن، شنیده بودم، دانلود کردم. اما تا اینجا حتی یک لبخند هم بر لبم نیامده!

من فقط صد صفحه‌اش رو خوندم. به نظرم کل داستان و طنز کتاب خیلی سلیقه‌ایه. گهگاهی یه طنز ریز توی روایت دیده می‌شه، اما به مرور که جلوتر رفتم نه با داستان درگیر شدم و نه فضای داستان و طنزش جذبم کرد. حسی که از خوندنش گرفتم این طور بود که راویِ داستان سعی می‌کنه با شوخی و طنز، خواننده رو درگیر داستان کنه و لابه‌لای اون یه نکته‌های خاصی رو القاء کنه. جزییات زیادی روتوی داستان روایت می‌کنه که گاهی حوصله‌‌ام نمی‌کشید داستان رو ادامه بدم. شاید اگر داستان کوتاه بخونم ازشون برام جالب باشه، اما ازین نوع رمان‌ها، خیر.

نویسنده در شخصیت پردازی راوی موفق نبوده است.نظرگاه داستان را رعایت نکرده و از من راوی به دانای کل عدول کرده.توضیح واضحات خیلی زیاده و چیزی برای کشف خواننده نداره.تعدد شخصیتهایی داره که وجودشون هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمیکنه.بعضی جملات غیرداستانی و شبیه به مقاله آورده شده.دغدغه اصلی راوی اصلا مشخص نیست.اصولا رمان نبود.و متن طنزی هست که برای رده سنی 15 یا 16 سال نوشته شده.فضا سازی ضعیفه.