نظرات کاربران درباره کتاب فصلنامه ادبی سان ـ شماره ۴ ـ پاییز ۹۸

صادقانه و دور از تعصب میگم، متن سطح پایین و کوچه بازاری سردبیر برای دوست از دست رفته‌اش، اونقدر بدجور نوشته شده بود که حالم رو به هم زد. منظورم نفرت نیست؛ واقعا حالت تهوع گرفتم! آخه آدم برای همچین منظور ارزشمندی، از این شیوه و بیان استفاده می‌کنه؟ یه متن غیر منسجم... با زاویه دید کودکانه... کلمه‌ها و جمله‌بندی سطحی... خاطراتی که اونقدر به جنبه شخصیشون تکیه شده که آدمو تحت تاثیر قرار نمیده. تا حالا هیچ‌وقت از خوندن یه متن، حالی شبیه تهوع بهم دست نداده بود که به لطف ایشون تجربه‌اش کردم. اگه بخوام با بوها مقایسه‌اش کنم، مثل بوی این سیگار مونده‌های نم‌کشیده می‌مونه. البته همین برای بعضیا کلاس داره... مثل آقای سردبیر که فکر می‌کنه اینطوری نوشتن، لاکچریه! اسم مجله‌شون رو هم گذاشتن ادبی! یادمه اول تاسیسش می‌گفتن ما به هیچکس و هیچ چیز بدهکار نیستیم به جز ادبیات. آبروی هرچی ادیبه برده با این طرز نوشتنش. چرا اینجور آدما یه دفترچه خاطرات دستشون نمی‌گیرن؟ بهتره نوشته‌های شخصی‌ای که فقط برای ذهن خودشون قشنگ به نظر می‌رسه، توی یادداشت‌های شخصیشون نگه دارن و به بقیه تحمیل نکنن.بعد میگن چرا آثار نویسنده‌های ایرانی رو نمی‌خونین. با اینکه بقیه صفحه‌هاش رو نخوندم اما سرمقاله برای دلزده کردنم از کل مجله کافی بود. کاش طاقچه هم مثل گوگل پلی، مهلتی برای لغو خرید می‌داد. با ۵۰% تخفیف هم گرفتم اما بابت پرداخت همین مبلغ اندک هم پشیمونم.

بین این همه کمبود مجله های خوب، سان خیلی خوندنیه

داستان‌های همه چیز اینجا دور است بوگارت در کنکور کارگِل دره‌ی مارها مغولستان خارجی در بارانداز را دوست داشتم و بنظرم داستانهای با کیفیتی بودند.

مجله ی جذابی بود توصیه میکنم بانوان خانه دار حداقل هر ماه به فصلنامه بخونن یه حس خوب درون مجله هست که باید تجربه کنید