نظرات کاربران درباره کتاب نه آدمی

کتاب محتوای جدید،جالب و قابل تاملی داشت که باعث میشد موقع خوندنش فقط روی اون تمرکز کنم. مطمعئنا تجربه خوندن شاهکار این نویسنده توانا و نو اندیش ژاپنی که ادبیات مدرن ژاپن رو بوجود آورده میتونست هزاران بار لذتبخش تر باشه اگر ترجمه اینقدر پیش پا افتاده و غیر روان نبود. من با خواندن نسخه انگلیسی کتاب تصمیم به خوندن نسخه فارسی گرفتم ولی برقراری ارتباط با منظور نویسنده اونم توی کتابی که به زبان مادریم نوشته شده متاسفانه به دفعات زیادی سخت‌تر از زبان انگلیسی بود. و البته که در کنار ضعف توی انتقال مفهوم و ترکیبات زیبای کلمات این غلط های املایی کتاب بود که ذوق آدم رو بیشتر کور میکرد. همه اینها به کنار من از این کتاب دازای اوسامو لذت بردم. و عدم اطمینان از پیشنهادش بیشتر به ترجمه برمیگرده. امیدوارم این کتاب مجددا ترجمه بشه یا حداقل ویرایشی برای این نسخه در نظر گرفته بشه. با تشکر.

حس می کنم این کتاب رو واقعا دازای نوشته کسانی که انیمه رو دیدن درک می کنن حالا می فهمم چرا دازایی که عاشقش بودیم انقدر می خواست بمیره اون دیوانه نبود ، واقعا عاقل و با احساس بود

صادقانه بخوام بگم، بنظرم مشکل از ترجمه کتاب بود. گیرا و واضح نبود. در فرهنگ و ادبیات ژاپن یکسری اصطلاحات خاص هست که مترجم باید به شخص خواننده، منظورِ اون اصطلاحات رو برسونه که بنظر من این موضوع در رابطه با این کتاب لحاظ نشده بود و فقدان این موضوع باعث گنگ شدن کل کتاب شده بود. کتاب بدی نیست اگر ترجمه‌ش بهتر بشه.

کتاب انتقال حس وحشتناک بالایی داره میشه اتفاقات داخل کتاب رو حس کرد ولی درک کردنشون زمان میبره و شاید هرگز نشه تمام لایه های کتاب رو کامل رمز گشایی و موشکافی کرد. رفتار های یوزو از جهاتی قابل فهم و از جهاتی پیچیده و غیر منطقی هستند گاهی علافیست ک مسئولیت زندگی خود را بر عهده نداشته و انرا به تباهی میکشد و گاهی قربانی معصوم حوادث و مشکلات روزگار نامرد!

عالی بود اولین کتابی بود که از یک نویسنده ژاپنی خوندم و دلیل جذب شدنم هم تماشای انیمه ای در همین رابطه بود داستان با وجود کوتاهی عمق خیلی زیادی داره و نگاهش به انسان بسیار تاریک و قابل تفکره یه جورایی انگار که به همون چیزی که درون همه هست با دید خودش نگاه کرده و برعکس بقیه درگیر روزمرگی و عادی سازی نشده من خیلی دوستش داشتم البته ناگفته نماند که خیلی ها معتقدند که داستان به گونه ای داستان خود زندگی اوسامودازای هست که اگه واقعا این جور باشه آدم خیلی جالب و متفاوتی بوده بخونید و لذت ببرید و فکر کنید 😊😊🙏🏻

| زخمی بر سینه ی من است که با من حرف نمی زند با دوستانم حرف نمی زند با دکترم حرف نمی زند زخمی که منتظر مانده است شب شود و از اعماق خونی اش تو را صدا بزند. |گروس عبدالملکیان| پ.ن: «یک جایی خلائی ست که باید به «خود» بازگشت. باور کن که تلاش کرده ام خودم را زمین بگذارم ، باور کن خواسته ام که خودم را تسلیم کنم ، که خودم را ببخشم اما نشد ، سختی فهمیدن واقعیت نگذاشت پیش از آنکه فرو بریزم ، به یاد بیاورم که چه هستم و چه می خواهم و من به ترس بازگشتم و خشاب شدم. ترس و دلهره باعث شد همه چیز را فراموش کنم. من نه می خواهم بگویم و نه کلام می تواند این حجم را پر کند که چه بر من گذشته است. هر روز گفته ام کاش ، حالا دارم یک جایی زندگی می کنم که گم است، که غلط است ، که چیزی عذابش می دهد که نیست که حتی دیگر همان کاش را هم ندارم ، همان انتخاب را هم ندارم اما به هر حال من بسیار از تو ممنونم،بسیار. و بیش می خواهم که مرا ببخشی ، با تمام وجود مرا ببخشی. من می خواستم کاری بکنم ، صبر کردم ، محقق کردی اما من نتوانستم با آن کاری عمیق تر از آنچه هست بکنم،نمی دانم چرا. کاش توان و فهمش را داشتم. هر چند چیز هایی درک کرده ام. من اما خسته ام. مانند تقلای این شعر : « من دل آزرده ز دنیای پر از بیم و امید نامه دادم نخوری سیب ولی دیر رسید...» و مانند خودم و مانند تمام آدم هایی که هراسیدند،ضعیف ماندند،ضعیف شدند و بی نهایت محو شدند. در چشم خودشان محو شدند. »

موقع خوندن تا بخش اول حس کنجکاوی داشتم یکم جلو رفت واقعا درک کردمش و تمامی حس هایه منو به وضوح توضیح داد و درکش راحت بود ... تو ادامه یکم احساس تاریکی کردم یجورایی برام حس غمگینی داشت میترسم ادامه بدم و پایان بدی داشته باشه خب هنوز تا ته نخوندم و از ذوق اومدم نطر بدم :)

این کتاب واقعا عالیه چون جنبه های مختلفی از زندگی رو به تصویر میکشه جالب ترین نکته کتاب نگاه کردن بهش از بُعد روانشناختی و روان شناسی هست و این باعث نزدیک شدن کتاب به شما میشه البته در کنار حس زنده بودن متون این کتاب شدیدا توصیه میکنم مطالعه کنیدش👌🏻

خیلی عالیه. 😍😍😍😍حرف نداره.

توی ژانر خودش عالیه این کتاب 🌾✋🏻

با سلام خدمت همه ی عزیزان و علاقه مندان به فرهنگ شرقی شوجی تسوشیما ملقب به اوسامو دازای نویسنده ی قابلی هستش و شاید بشه بین نویسنده های ایرانی اونو با صادق هدایت مقایسه کرد. بنده تمام آثار ایشون رو چه آثاری که ترجمه شده و چه نشده مطالعه کردم و باید عرض کنم مشخصه جزو ارادتمندان مکتب داستایوفسکی هستش ، عزیزان این کتاب مناسب همه نوع افرادی نیست ، ممکنه باعث ایجاد سرخوردگی ، افسردگی و حتی ناامیدی بشه. توصیه میکنم این کتاب رو به چشم یک رمان ببینید و از صحبت های نویسنده تاثیر نگیرید بخاطر اینکه ایشون زندگی سالمی نداشتن و آدم سالمی هم نبودن ......

نیازی نیست زیاد توضیح بدم کتاب داستان محور نیست اتفاق خاصی توش نمیفته روال زندگی یه انسان که حس میکنه به دنیای انسانا تعلق نداره و ترس از اینکه بقیه اینو بفهمن باعث میشه همیشه تظاهر کنه که خوشحال و شاده چون اینطوری مردم کمتر درموردت کنجکاوی میکنن و حتی وقتی کسی سعی میکنه گولش بزنه تظاهر میکنه که متوجه نشده و میزاره اون شخص فکر کنه که کارشو درست انجام داده ولی خب اهمیتیم براش نداره واقعا از ته دل این کتابو دوست داشتم اینکه گفتم اتفاق خاصی توش نمیفته به این معنیه که احساسات شخصیت اصلی محور داستانه و اگه بتونی با احساساتش ارتباط برقرار کنی و درکشون کنی یا حتی درک نکنی و به عنوان احساسات یه انسان دیگه بهش نگاه کنی یا اگه به جایی از کتاب برسی با خودت فکر کنی پس فقط من اینطور نیستم واقعا کتاب تو خاطرت میمونه و به یکی از تجربه های قشنگت تبدیل میشه یه تیکه از کتاب " هوریکی و من. چشم دیدن همدیگر را نداشتیم و همیشه ور دل هم بودیم. یکدیگر را خوار و بی ارزش می کردیم. اگر دوستی این است، ما دوست بودیم. به نظر من ترجمه خوبی بود یه سری جاها نیاز داشت که مترجم یه توضیحی در مورد یه سری قسمتا بده که مربوط به فرهنگ ژاپنن ولی خب یه چندجایی چیزی نگفته بود ولی باعث نمیشه که از نظر من ترجمه بدی به حساب بیاد و به نظرم اگه حس کنی متن یکم روان نیست به خاطر اینه که فکر نمی کنم داخل خود کتاب اصلیم روان باشه البته که من نسخه اصلی یا انگلیسی رو مطالعه نکردم ولی در کل کتاب ترجمه قابل فهمی داشت‌.

در تک تک صفحات کتاب احساس سنگینی غمی غریب رو در وجودم احساس میکردم و همچنین لذت میبردم از شخصیت پردازی فوق العاده و توانایی اوسامو دازای در نویسندگی. احساس میکردم که مادر این فرزندی هستم که نمیتواند جایگاهی در دنیای دیگران پیدا کند و با تمام امید به خواندن ادامه دادم تا همراهش باشم. به طور کل، غمناک و عمیق و دلنشین بود. خواندن این کتاب را به همه مخصوصا افراد درونگرا پیشنهاد میکنم.

آثار دازای رو که میخونم این حس بهم دست میده که بعد از مدت ها یکی تونسته درکم کنه بنظرم این دنیا فقط جای زندگی دو نوع آدمه یک اونایی که خودخواه و منفعت طلبن و هرجور شده گلیمشون از آب بیرون میکشن و دسته دوم کسایی که اهمیت نمیدن و گذشت دارن واسه ماهایی که فقط رنج میکشیم امیدی نیست

این کتاب داستان جوانی در دوران پیش از جنگ جهانی دوم در ژاپن است که با ذوق و هنر سرشار خود دچار جامعه گریزی و نوسانات و هیجانات روانیست... پس از خواندن کتاب احساس کردم که از این کسی که هستم و زندگی فعلی که دارم رضایت بیشتری پیدا کردم، تن و جان سالم و عدم وابستگی را بیش از پیش ارزش می‌گذارم.

نویسنده برای نوشتن این کتاب خیلی زحمت کشید. البته که فکر کنم از اخرین اثار دازای بود و بعدش خودکشی کرد. (شاید) اما من یک قسمت هاییشو با ترجمه انگلیسی مقایسه کردم. سوالی که پیش اومد این بود که ایا این کتاب سانسور شده؟ به عنوان کسی که درک عمیقی از شیوه زندگی شخصیت یوزو در این داستان داره، امیدوارم که زندگی این افراد در جامعه و یا توسط جامعه سانسور و حذف نشده باشد. در کل ترجمه اثار ژاپنی نیاز به شناخت جزیی از فرهنگ ژاپن هم داره.خواننده هم طبیعتا اگر شناختی داشته باشه میتونه بیشتر لذت ببره. امیدوارم ترجمه های دیگر و کامل تری از این کتاب ارائه بشه. با ارزوی موفقیت

کتاب بسیار خوش خوان و روان

خیلی این کتاب و دوست داشتم.

کتاب جالبی هست من که حال کردم😍😍

حس تعلق نداشتن و هراسی که شخصیت اصلی داشتو با تموم وجود درک میکردم در کل کتاب محشری نیست ولی کتاب بدیم نیست میتونی باهاش ارتباط بگیری و همسو بشی