کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران نوشتهٔ دیل کارنگی و ترجمهٔ غلامحسین اعرابی است. انتشارات طلایه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر، دربارهٔ «روش‌های بنیادی در مراوده با مردم»، «راه‌هایی برای جلب علاقهٔ دیگران» و «چگونگی همفکر کردن دیگران با خود» است.

درباره کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران، حاصل گردش‌های نویسندهٔ آن، دیل کارنگی، در روزنامه‌ها، مقالات مجلات، پروندهٔ دادگاه‌های خانواده، نوشته‌های فلاسفه قدیم و روان‌شناسان جدید است. او مطالب بسیاری را برای نگارش این کتاب، مطالعه کرده است؛ افزون بر این وی یک محقق حرفه‌ای استخدام کرده و در طول یک سال و نیم، با زیرورو کردن کتابخانه‌های مختلف، آنچه را که فکر می‌کرده از نظرش دور مانده است، گردآوری کرده است.

همهٔ این کوشش‌ها برای آن است که با خواندن این کتاب بتوانید راه‌های برقراری ارتباط سالم و مؤثر با دیگران را بیاموزید.

کتاب آیین دوستیابی با مقدمه‌ای که حاوی ۹ توصیه، پیرامون چگونگی استفادهٔ بهینه از این کتاب است، آغاز می‌شود.

خواندن کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی و همهٔ افراد در هر شغل و موقعیتی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دیل کارنگی

دیل هاریسون کارنگی، ۲۴ نوامبر ۱۸۸۸ در میسوری به دنیا آمد. وی نویسنده و سخنران آمریکایی و گسترش‌دهندهٔ درس‌هایی در زمینه‌های پیشرفت شخصی، فروشندگی و سخنرانی در جمع بود.

کتاب‌های «آیین دوست‌یابی»، «آیین سخنرانی» و «آیین زندگی (چگونه تشویش و نگرانی را از خود دور کنیم)» از مشهورترین آثار او هستند.

دیل کارنگی در تاریخ ۱ نوامبر ۱۹۵۵ درگذشت.

بخش‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

«چرا باید برای جلب دوستی دیگران این کتاب را بخوانیم؟ چرا نباید روش بزرگترین دوست‌یاب را که جهان تا به‌امروز به خود دیده است مطالعه کنیم؟ این شخص کیست؟ شاید همین فردا در خیابان با او روبه‌رو شوید. وقتی به چهار متری او می‌رسید شروع می‌کند به تکان دادن دُمش. اگر بایستید و او را نوازش کنید، تقریبا در پوست نمی‌گنجد و می‌خواهد به شما نشان دهد که چقدر دوستتان دارد. شما هم می‌دانید که در پس این همه ابراز محبت از ناحیه او انگیزه خاصی نهفته نیست: قصد ندارد ملکی را به شما بفروشد و نمی‌خواهد با شما ازدواج کند.

آیا هرگز به این اندیشیده‌اید که سگ، تنها جانوری است که برای زندگی کردن نیاز به کار کردن ندارد؟ مرغ باید تخم بگذارد، گاو باید شیر بدهد، قناری باید آواز بخواند. ولی سگ‌امور زندگی خود را با ارائه هیچ چیز جز عشق خود اداره نمی‌کند.

وقتی پنج ساله بودم. پدرم یک توله زرد کوچک به قیمت پنجاه سنت برایم خرید. این جانور عشق و نشاط دوران کودکی من بود. هر روز بعدازظهر، حدود ساعت چهار و نیم، جلوی حیاط می‌ایستاد و آن چشمان زیبایش را به جاده می‌دوخت و به محض اینکه صدای مرا می‌شنید و یا مرا می‌دید که کیف به دست و در حالی که قابلمه ناهارم را آونگ‌وار تکان می‌دادم و در میان بوته‌های حاشیه جاده پیش می‌آیم، از جا می‌پرید. یک‌نفس تا بالای تپه می‌دوید و با پارس‌های سرشار از محبت و نشاط خود به استقبالم می‌آمد.

تیپی به مدت ۵ سال تنها دوست صمیمی من بود. سپس در یک شب غم‌انگیز ــ که هرگز آن را فراموش نخواهم کرد ــ در فاصله چهار متری من در اثر یک صاعقه کشته شد. مرگ تیپی فاجعه دوران کودکی من بود.

تیپی، تو هیچ‌گاه کتابی در مورد روان‌شناسی نخوانده بودی. نیازی هم نداشتی. تو با غریزه خدادادی می‌دانستی که با واقعا علاقه‌مند شدن به دیگران در کمتر از دو ماه می‌توانی تعداد دوستان بیشتری پیدا کنی تا با دو سال تلاش برای جلب علاقه دیگران به خود. اجازه دهید تکرار کنم: شما با علاقه‌مند شدن به دیگران، در کمتر از دو ماه تعداد دوستان بیشتری پیدا می‌کنید تا با دو سال تلاش برای جلب علاقه دیگران به خودتان.

در عین حال، من و شما افراد بسیاری را می‌شناسیم که با چاپلوسی نسبت به دیگران عمر خود را صرف تلاش برای جلب علاقه دیگران به خودشان می‌کنند.

البته که این کار حاصل ندارد. ما کانون علاقه دیگران نیسیتم. آنها علاقه‌ای به من ندارند چون به خودشان علاقه دارند.

شرکت تلفن نیویورک در یک مطالعه پژوهشی برای یافتن کلمه‌ای که بیش از هر کلمه دیگر در مکالمات تلفنی استفاده می‌شود به نتیجه جالبی رسید. شاید خودتان هم حدس زده باشید. نکته‌ای که بیش از همه در مکالمات تلفنی استفاده می‌شود ضمیر اول شخص مفرد «من» است. این کلمه در ۵۰۰ مکالمه تلفنی بیش از ۳۹۰۰ بار تکرار شد.

وقتی یک عکس دسته‌جمعی را به شما نشان دهند که خودتان هم در میان آنها باشید، اوّل به کدام تصویر نگاه می‌کنید؟

اگر بخواهیم با صرفا تحت تأثیر قرار دادن دیگران، آنها را به خودمان علاقه‌مند کنیم، هرگز تعداد دوستان صمیمی زیادی به دست نخواهیم آورد. دوستان واقعی هیچ گاه با این روش‌ها به دست نمی‌آیند.

ناپلئون این را آزمود و در آخرین دیدارش با ژوزفین به او گفت: «ژورفین، من تمام شانس و اقبالی را که یک مرد می‌توانست در این کره خاکی داشته باشد در اختیار داشته‌ام، ولی در عین حال، در این لحظه، تو تنها کسی هستی که در این دنیا می‌توانم به او اعتماد کنم.» و البته مورخین اعتقاد دارند که او حتی به ژورفین نیز نمی‌توانست اعتماد کند!

آلفرد آدلر، روان‌شناس معروف اتریشی کتابی با عنوان «معنی زندگی برای شما» به رشته تحریر درآورد. او در این کتاب می‌گوید: «کسی که به همنوع خود علاقه‌مند نیست بزرگترین مشکلات را در زندگی خود دارد و هم اوست که بزرگترین صدمات را به دیگران می‌زند. از ناحیه چنین آدم‌هایی است که تمام مشکلات بشر سرچشمه می‌گیرد.»»