کتاب کی بود کی بود؟

کتاب کی بود کی بود؟ توسط دو نفر از بزرگترین روانشناسان اجتماعی، یعنی الیوت ارونسن و کارول توریس نوشته شده است. موضوع اصلی این کتاب به تعارض شناختی اختصاص دارد.کتاب درخشان کی بود کی بود؟ در سال ۲۰۰۸ موفق شد نامزد جایزه کتاب ویلیام جیمز شود.

درباره کتاب کی بود کی بود؟

در کتاب کی بود کی بود؟ این دو نویسنده مشهور، الیوت ارونسن و کارول توریس نگاهی دقیق به عملکرد مغز می‌اندازند و به ما توضیح می‌دهند که چرا وقتی دچار اشتباه می‌شویم، آن را برای خودمان توجیه می‌کنیم و چگونه تمامی ناسازگاری‌های شناختی را که احساسی ناخوشایند و بدی را که در وجود ما شکل می‌دهد از بین ببریم. سوال اصلی که این کتاب به آن پاسخ می‌دهد این است که چرا گفتن "من اشتباه کردم" و باور داشتن به آن خیلی سخت است؟ انسان وقتی اشتباه می‌کند با دید قدیمی و ناراحت به موضوعات نگاه می‌کنیم و یا با انسان‌های دیگر بدرفتاری می‌کنیم و ناراحتی خودمان را سر آن‌ها خالی می‌کنیم؛ در این شرایط ما باید بتوانیم ناسازگاری شناختی را که باعث می‌شود ما احساس ارزشمند بودن بکنیم در خودمان تقویت کنیم و از این طریق آرام شویم. اگر بتوانیم خودمان را آرام کنیم به‌طور ناخودآگاه، داستان‌هایی نه چندان درست برای خود و دیگران می‌سازیم که مسئولیت مسائل را از ما دور می‌کند و اگر همیشه با این عقیده پیش برویم که باهوش، اخلاقی و درستکار هستیم و حق با ما است، در مسیری گنگ، غیراخلاقی و اشتباه قرار می‌گیریم.

کتاب کی بود کی بود؟ بر اثر سال‌ها تحقیق نوشته شده است و توضیحی جالب درمورد اینکه چگونه خودمان را توجیه می‌کنیم، نحوه عملکردمان، آسیب‌های ناشی از این توجیه‌ها و اینکه چگونه بر آن‌ها غلبه کنیم به ما می‌دهد. در پایان این کتاب با یک بحث گسترده در رابطه با اینکه چگونه می‌توانیم با ناهماهنگی‌ها زندگی کنیم، از آن درس بگیریم و شاید، در نهایت، خود را ببخشیم به آن پایان می‌دهد.

چرا باید کتاب کی بود کی بود را مطالعه کنیم؟

کتاب کی بود کی بود به سوالات زیادی که در زندگی روزمره از خودمان می‌پرسیم پاسخ می‌دهد. به ما نشان می‌دهد که به چه علت و چگونه خیلی از اشتباهات را بدون اینکه متوجه نحوه عملکرد آن باشیم توجیه می‌کنیم و مسئولیت خیلی از این اشتباهات را نیز گردن نمی‌گیریم. این کتاب ممکن است به ما کمک کند دیدگاهمان را نسبت به بسیاری از موضوعات عوض کنیم و ما را دچار چالش اخلاقی می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

اگر شما جزو کسانی هستید که به خواندن کتاب‌های روانشناسی علاقه دارید و دوست دارید چرایی خیلی از رفتارهای خودتان و اطرافیانتان را بدانید این کتاب می‌تواند در رسیدن به پاسخ این چراها به شما کمک کند.

درباره کارول تاوریس و الیوت ارونسون

کارول تاوریس در زمینه مسائل روانشناختی برای رسانه‌هایی همچون لس انجلس تایمز، نیویورک تایمز، ساینتیک آمریکن و ... می‌نویسد. او هم‌چنین روانشناس اجتماعی، مدرس و نویسنده‌ای باتجربه است که عضو انجمن روانشناسی آمریکا نیز هست.

الیوت ارونسون یکی از اعضای آکادمی علوم و هنر آمریکاست و تنها روانشناسی به‌حساب می‌آید که موفق شده هر سه جایزه برتر انجمن روانشناسی آمریکا را کسب کند. او یکی از برجسته‌ترین روانشناسان اجتماعی در سراسر جهان است. بسیاری از مردم او را یکی از ۱۰۰ روانشناس تأثیرگذار در قرن بیستم می‌دانند.

فهرست کتاب کی بود کی بود؟

سخن سرپرست مجموعه تجربه و هنر زندگی

مقدمه

1. ناهماهنگی ذهنی، موتور توجیه خویش - بخش یک

2. غرور و تعصب و دیگر نقاط کور - بخش دو

3. حافظه، مورخی که خودش را توجیه می‌کند - بخش یک

4. نیت خیر، دانش شر، حلقه بسته تشخیص بالینی - بخش دو

5. بی‌نظمی و قانون - بخش یک

6. آنچه عشق را به مسلخ می‌برد، توجیه خویش در زندگی زناشویی - بخش دو

7. زخم‌‌ها، جراحت‌ها و جنگ‌ها - بخش یک

8. به گردن گرفتن خطا و فیصله دادن به ماجرا - بخش دو

سخن آخر

تکه هایی از کتاب کی بود کی بود

وقتی دو نفر یادآوری کاملاً متفاوتی از یک رویداد دارند، ناظران اغلب گمان می‌کنند که یکی‌شان دارد دروغ می‌بافد. البته برخی افراد واقعاً داستان‌هایی از خودشان می‌سازند، یا به داستان‌شان شاخ‌و‌برگ اضافی می‌دهند تا مخاطب را بازی دهند یا سرکار بگذارند. اما بیشتر ما، بیشتر وقت‌ها نه حقیقت محض را می‌گوییم، نه عامدانه سر دیگران کلاه می‌گذاریم. ما دروغ نمی‌گوییم؛ فقط داریم رفتارمان را توجیه می‌کنیم. همه‌مان در حین تعریف داستان‌هایمان جزئیاتی را به این داستان‌ها اضافه می‌کنیم و نکات ناجور و ناخوشایند را از قلم می‌اندازیم؛ سیر وقایع را طوری تغییر می‌دهیم که نقش خودمان برجسته‌تر شود.این تغییر چنان خوب جا می‌افتد که دفعه‌ی بعد شاخ‌و‌برگی کمی مهیج‌تر به آن اضافه می‌کنیم. آن دروغ مصلحتی را به بهانه‌ی بهتر و شفاف‌تر کردن داستان توجیه می‌کنیم و تا جایی پیش می‌رویم که آن‌چه به یادمان می‌ماند با آن‌چه واقعاً روی داده متفاوت است، یا حتی چیزی را به یاد می‌آوریم که اصلاً اتفاق نیفتاده است.

به این ترتیب، حافظه‌، مورخ شخصی، درونی و خودتوجیه‌گرِ ما می‌شود. یکی از روانشناسان اجتماعی، به نام آنتونی گرین‌والد، «نفس» (self) را تحت سلطه‌ی یک «خود» (ego) مستبد می‌داند که وقتی اطلاعاتی به مذاقش خوش نیاید بی‌رحمانه آن‌ها را از بین می‌برد و مانند همه‌ی رهبران فاشیست، تاریخ را از دید فاتح می‌نگارد.اما دیکتاتور فاشیست، تاریخ را بازنویسی می‌کند تا سر نسل‌های آینده کلاه بگذارد، حال آن‌که خود مستبد تاریخ را بازنویسی می‌کند تا سر خودش را کلاه بگذارد.تاریخ را فاتحان می‌نویسند و ما نیز برای نگاش تاریخ شخصی خودمان بر همان سیاق فاتحان عمل می‌کنیم. اعمال و رفتارمان را توجیه می‌کنیم تا خوب جلوه کنیم و احساس خوبی نسبت به خودمان و کارهایی داشته باشید که کرده‌ایم یا موفق به انجام‌شان نشده‌ایم. اگر اشتباهی هم صورت گرفته حافظه یاری‌مان می‌کند که به یاد آوریم کس دیگری مقصر بوده. اگر ما در آن رویداد شرکت داشتیم، ناظر و عابری صرف بودیم و نه بیشتر.