کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم

کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم نوشته‌ی استوارت براون و همکاران، به فلسفه‌ی بریتانیای و عصر روشنگری می‌پردازد. علی معظمی این کتاب را به فارسی ترجمه کرده است.

درباره‌ی کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم

دورانی که در فلسفه اروپایی که به عنوان عصر روشنگری می‌دانیم از اواخر قرن هفده میلادی آغاز می‌شود و دوره واکنش علیه سیستم‌های جاه‌طلبانه متافیزیکی فیلسوفان عقل‌گرای قرن هفدهم است. مولفان کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم به فلسفه بریتانیایی و عصر روشنگری پرداخته‌اند و بحث را با هربرت اهل چربوری و افلاطونیان کمبریج آغاز می‌کنند و با نیوتن و روشنگری اولیه انگلیسی و لاک ادامه می‌دهند. 

کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم همچنین به مباحث مربوط به روشنگری اسکاتلندی و تأثیر آن بر روشنگری آلمانی (آوفکلارونگ)، و در نتیجه تأثیر آن بر کانت و اندیشه فرانسوی، که به نوبه خود بر روشنگری رادیکال متأخر، به‌ویژه بر بنتام، تأثیر گذاشت هم می‌پردازد.

کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به مطالعات تاریخی و فلسفی از خواندن کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم لذت می‌برند. 

بخشی از کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج؛ جلد پنجم

فلسفهٔ لرد هربرت چربوری (۱۶۴۸ ـ ۳/۱۵۸۲) و افلاطونیان کمبریج نمونه‌ای از پیوستگی‌های اندیشهٔ قرن هفدهم با فلسفهٔ رنسانسی است. درعین‌حال، این فیلسوفان بسیار درگیر تحولات جدید فلسفه در قرن هفدهم بودند. به‌علاوه آن‌ها نمایندهٔ بسط فلسفه به خارج از سنت ارسطویی به شمار می‌آیند. و هر کدام یکی از وجوه آن چیزی را روشن می‌کنند که بعداً تبدیل به مشخصه‌های درهم‌تنیدهٔ فلسفهٔ قرن هفدهم شدند: یعنی عرفی بودن این فلسفه و استفاده از زبان‌های بومی به عنوان زبان گفتار فلسفی. لرد هربرت چربوری گرچه باز هم به زبان لاتین می‌نوشت که زبان مشترک تبادل فکری بود، اما به فلسفهٔ عرفی اشتغال داشت. افلاطونیان کمبریج همگی دانشگاهی بودند، با وجود این به زبان انگلیسی می‌نوشتند.

لرد هربرت چربوری

لرد هربرت چربوری را به طور معمول در گروه خاص خودش دسته‌بندی می‌کنند؛ به عنوان فیلسوفی که از گروه‌بندی‌های فلسفی قرن هفدهم جدا بود. او نه پیرو مکتبی بود و نه مؤسس مکتبی. شهرت فلسفی او به خاطر رسالهٔ معرفت‌شناسانه‌اش با عنوان دی وریتات (دربارهٔ حقیقت) است (که در ۱۶۱۷ آغازش کرد و در ۱۶۲۴ منتشر شد)، و اثرش دربارهٔ فلسفهٔ دین دی رلیجیونه لیسی (دربارهٔ دین غیرروحانیون) برمی‌گردد (که به همراه سومین ویراست دی وریتات در ۱۶۴۵ منتشر شد). در نوشتن این آثار او همان اندازه که به دنبال مسالمت‌جویی مذهبی بود می‌خواست با مشکل شکاکیت نیز رودررو شود. هربرت چربوری در اروپا سفر کرد و از ۱۶۱۹ تا ۱۶۲۴ سفیر انگلستان در فرانسه بود، او بی‌شک از تماسش با روشنفکران اروپایی ــ گروسیوس، تیله‌نوس، کازائوبون، و به طور مشخص حلقهٔ مرسن ــ بهره برده بود. در حقیقت ترجمهٔ فرانسوی دی وریتات به مرسن نسبت داده شده است. هربرت با گاسندی آشنا بود و ظاهراً دکارت را هم شخصاً می‌شناخته است (دکارت نسخه‌ای از تأملات خود را به هربرت داده بود (۱.۶۰) و هربرت نیز به ترجمهٔ گفتار در روش دکارت به زبان انگلیسی اقدام کرده بود). هم دکارت و هم گاسندی به درخواست هربرت یا مرسن دربارهٔ دومین ویراست دی وریتات اظهارنظر کردند.