کتاب هنر و مینی مالیسم‮‬

کتاب هنر و مینی مالیسم‮‬ نوشته دانیل مارزونا به برررسی رویکرد مینی‌مالیسم در هنر می‌پردازد و آن را تشریح می‌کند. 

کمینه‌گرایی یا هنر کمینه یا هنر موجز یک مکتب هنری است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی یا شبه فلسفی بنیان گذاشته ‌است. از نام‌های دیگر این جنبش abc art و هنر تحت‌اللفظی (literalist art) است.

 این مکتب بیشتر ابتکار هنرمندان روسی دوره پس از انتقلاب اکتبر است که ساختارگرا بودند و به خلاصه‌نمایی و شکل‌های هندسی ساده گرایش داشتند. تجربیات هنرمندان روسیه در دهه ۱۹۵۰ و ۶۰ بر هنرمندان اروپا و آمریکا تاثیر گذاشت. مینی‌مالیسم در ایالات متحده به سرعت تبدیل به یک جنبش هنری تازه شد که بیشتر با خلق آثار سه بعدی (به جای دو بعدی) همراه بود.

مینی‌مالیسم در شکل‌های مختلفی از طراحی و هنر، به ویژه در هنرهای تجسمی و موسیقی استفاده می‌شود.

در این کتاب مقدمه‌ای مفصل و مصور به اضافه یک جدول زمانی از مهم‌ترین رویدادهای سیاسی و فرهنگی و اجتماعی که در این دوره اتفاق افتاده است را مرور می کنید و گزیده‌ای از مهم‌ترین آثار دوران، با تفسیر اثر مربوطه، به اضافه پرتره و بیوگرافی مختصر هنرمند را می‌خوانید.

 خواندن کتاب هنر و مینی مالیسم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 پژوهشگران و علاقه‌مندان به تاریخ هنر و شناخت مکاتب هنری.

 بخشی از کتاب هنر و مینی مالیسم

کارل آندره، با پافشاری جدی و برخلاف سایر هنرمندان هم نسلش، اثر خود را ایجاد می‌کرد و توسعه می‌بخشید. او در عرض چند سال، از ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۵، مبانی رویکرد هنری خود را آماده ساخت، با مجسمه‌های چوبی دست‌ساز کارش را آغاز کرد و به آثار مرتبط با کف فضای نمایش ادامه داد به طوری که این آثار کل فضا و پیرامون آن را در برمی‌گرفتند. آندره در مصاحبه‌ها و اظهارات اولیه اعلام کرد که «به مجسمه‌سازی به عنوان مکان» علاقمند است و با رسیدن به این هدف، مجموعه‌ی آثار خود را در حیطه‌ی ملاک‌هایی پیش برد که خود تعیین می‌کرد. تصور آندره از «مجسمه به عنوان مکان» می‌تواند یک ایده تاثیر گذار مدرن تلقی شود، هرچند از خصوصیات کهن و باستانی نیز برخوردار است. آندره در کوئینی، شهرستان کوچکی در ساحل ماساچوست رشد کرد که در پیرامونش معدن سنگ متروکه بسیاری وجود داشت.

در ۱۹۵۴با سفر به انگلستان از چندین مکان تاریخی از جمله یادگارهای عصر سنگ دیدن کرد. بسیاری از مجسمه‌های بیرونی آندره، سادگی ابتدایی یادبودهای عصر سنگ را در خود داشتند. برای نمونه، «مجسمه‌ی میدان سنگی» (هارت فورد، کنکتیکوت، ۱۹۷۷): حدود ۱۱ تُن بلوک‌های سنگین‌ وزن در هم بر هم از عصر یخ‌بندان است که یک محوطه بزرگ زمین چمن را می‌پوشاند.

صفحه‌ای از فولاد و منگنز (steel-magnesium plain) شامل ۳۶سفال مربع شکل فولادی و منگنزی بزرگ است. این صفحه از یک گوشه با یک سفال استیل شروع می‌شود که در کنار آن سایر سفال‌ها به طور متناوب قرار داده می‌شوند، و طرحی صفحه شطرنجی ایجاد می‌کنند. این مجسمه یکی از صفحه‌های آندره است؛ ۳۶ المان با دو فلز متفاوت، هرکدام ۱۸ تا، که هنرمند آنها را به صورت چهارگوش ایجاد می‌کند. چون سازه‌ی سطح مجسمه از دو ماده ساخته شده است، ترکیب کلی استیل و منگنز حالت تیره را می‌نمایاند و همانند مس و آلومینیوم نور را به صورت درخشان بازتاب نمی‌دهند. در اثر ظاهراً متجانس و همگِن، المان‌های فولادی و منگنزی به کار رفته در این صفحه به دلیل ظاهر همانند، نزدیکتر به یکدیگر به نظر می‌رسند؛ صفحه‌ی ساخته شده بر روی زمین، اتاق را به طرف خود می‌کشد در عین حال به نظر می‌رسد به دلیل خصوصیت چسبنده و مات خود، اتاق را از خود دور می‌کند. و در واقع، نوعی حالت جذب و دفع را ایجاد می‌‌نماید.

به نظر می‌رسد این اثر با سازه‌ی ملکولی اتاق مجاور جفت و جور شده باشد به طوری که هیچ‌ کدام از المان‌های آن از ارزشیابی دور نمی‌مانند. در نتیجه برای تماشاگر دشوار است که ارجاعات فیگوراتیو را در این مجسمه‌های زمینی انجام دهد. مربع‌ها و پاستون‌های شهری اثر آلبرتو جاکومتی (۱۹۰۱- ۱۹۶۶) در اینجا دوباره ظاهر شده، محبوبیت‌زدایی گردیده و یا به طریقی بدون وحدت و یکپارچگی به نظر می‌رسند. سفال‌های فولادی و منگنزی به خاطر سایه‌های خاکستری و قهوه‌ایشان، تقلیل‌گرایی اکید چشم را جبران می‌کنند: دیوارهای سفید، کف‌بندی قهوه‌ای روشن و متال قهوه‌ای متمایل به خاکستری، اِلمان‌های جدید این مجسمه‌اند. صفحه استیل-منگنز به گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر محوطه پیرامون را در خود ادغام می‌کند و آن را به صورت جزئی یکپارچه از اثر در می‌آورد. تماشاگر نیز مجبور می‌شود که فعالتر از حد معمول همکاری