نظرات کاربران درباره کتاب صوتی هرگز ترکم مکن

میتونی به راحتی کتاب رو حس کنی و همزمان با کاراکتر های داخل داستان به هیجان بیایی یا خونسردیتو حفظ کنی . من از این قبیل رمان ها خوشم میاد رمانی که میتونی با حس کاراکتر ها ارتباط برقرار کنی و بتونی به راحتی اطراف رو حس کنی و ببینی. اگه مثل من هستین پیشنهاد میشه ولی وقتی داری گوش میدی اینطور نیست که آشکارا به یه چیز پند آموز برسی با اینکه موضوعی پشت داستان هست بیشتر به حس کتاب توجه خواهید کرد

در انتها حس و حال خوبی نداشتم از خوندنش

من نسخه چاپی کتاب خوندم و بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم یکی از دوستان توی نظرات نوشته بود که درس و پند واضح در قالب جمله به ما نمیده واقعا درسته داستان کاملا حساب شده پیش میره بدون گفتن یک جمله شعاری و انگیزشی و پندآموز اما کل داستان فوق العاده است👌 پشت این داستان تلخ من ازش یاد گرفتم که زندگی عادی ما آدمها میتونه آرزوی خیلی های دیگه باشه پس از کوچکترین چیزها برای خوشحالی و لذت بردن استفاده کن...همونطور ک دانش آموزان برای گالری تلاش میکردن و از مجموعه شون لذت میبردن...و مهم تر از همه در حال زندگی کن همه میدونیم که آخرش می‌میریم پس زندگی کوتاهه و فقط یکبار فرصت امتحانش داریم باید از اون کمال استفاده بکنیم.🫡🤗 بنظرم این کتاب مهجور مونده کتابخانه نیمه شب این همه معروف شد فقط بخاطر اینکه میگفت حسرت نخور از حال لذت ببر و این نسخه زندگیت بهترین امکان برای تو بوده اون هم با کلی کمک گرفتن از جملات فلسفی در نهایت هر دو میمیریم داستان دو پسر بچه بود که بهشون خبر دادن تا آخر روز میمیرن و اونا به ما یاد دادن از کمترین فرصت‌ها هم برای زندگی کردن باید استفاده کرد.و اینقدر معروف شده. اما این کتاب به نظر تمامی اون مفاهیم داره با هنرمند و داستان پردازی و خلاقیت هر چه تمام تر 📚🤓خلاصه خوندنش از دست ندید۰👌

گویندگی رو ابدا دوست نداشتم خیلی جاها تغییر لحن لزومی نداشت و آزار دهنده میشد حتی نمیشد تمایزی قائل شد روی لحن شخصیت ها خود داستان هم زیاد دوست داشتنی نبود ترجمه هم گاهی میشد متوجه بشی که عبارات درست معادل سازی نشدن دومین کتابی بود که از ایشون میخوندم و فکر نمیکنم سراغ سومین کتاب از ایشون برم

خیلی کتاب متفاوتیه بعد از تموم کردنش تا مدت ها ذهنتون رو درگیر خودش می‌کنه توصیه می کنم حتما بخونیدش عالیه عالی 👌🏻

من واقعا دوسش داشتم :))) متفاوت و جذاب بود

از خود می‌پرسم چطور شد که در ساعت ۴ صبح در اتوبوس به مقصد دانشگاه نشسته‌ام و از پنجره به خانه‌های تاریک و مردم خفته‌ی شهرها می‌نگرم، و احساس می‌کنم که باید گریه کنم. دلیل این گریه چیست؟ این را از خود می‌پرسم. جایی در انتهای ناخودآگاه‌ام آرزو می‌کنم که اتوبوس‌ در مکانی دور از مبدأ و بی‌شباهت به مقصد متوقف شود؛ مانند دروازه‌ای به دنیای دیگر. می‌خواهم هیچ‌کس را نشناسم و هیچ شخصی قادر به شناسایی من نباشد؛ حتی خود من. در آن صورت چند بار پلک می‌زنم و با بهت در مسیر ناشناخته قدم می‌گذارم، بدون اینکه کوچک‌ترین شناختی از خود یا آن جهان داشته باشم... "هرگز ترکم مکن" اولین کتاب صوتی بود که به صورت کامل بهش گوش دادم. راه دیگه‌ای برای طی کردن ساعت‌های طولانی و خسته‌کننده‌ی داخل اتوبوس وجود نداره. مطمئن نیستم که چه انتظاری داشتم، اما ناخودآگاه در دنیایی قدم گذاشتم که درست مانند دنیای ما، و همچنین باهاش متفاوت بود. آقای ایشی گورو به زیبایی احساسات انسانی رو توصیف می‌کنند. شخصیت‌ها هرگز دور نبودند؛ کوچک‌ترین واکنش‌ها و افکار اون‌ها در طول داستان سیری منطقی رو طی می‌کرد و معمای بزرگ در هر صفحه بازتر و یا پیچیده‌تر می‌شد: ما در چه دنیایی زندگی می‌کنیم؟ داستان شباهت عجیبی به "کوری" ژوره ساراماگو داشت؛ هرچند که به نظرم هرکدوم از اون‌ها راهی جدا رو برگزیدند. داستان درمورد چیه؟ مطمئن نیستم. می‌دونم که نمی‌تونم به چیزی اطمینان داشته باشم. آرزوهای کودکی، دنیای ناشناخته، دوستی، عشق، جدایی و دوری، دعوا و بحث، ترس و وحشت و یا سرنوشتی نامشخص. داستان شخصیت‌هایی هرچند متفاوت از ما، اما بسیار نزدیک‌تر از رگ‌های بدن. از خواندنش خیلی خوشحالم و مطمئن هستم که در آینده حتما بهش بازخواهم گشت. دوباره از پنجره به بیرون نگاه می‌کنم و زیر لب به خودم می‌گم: "هرگز ترکش نکن..."

نمیدونم اگه خودم میخوندم چطور میشد ولی هرچی تلاش کردم خوشم بیاد کتاب صوتی منو جذب نکرد. نه به خاطر صوت که بخاطر محتوا. ارتباط نگرفتم باهاش

یکی از وحشتناک ترین داستان هایی ک جایزه گرفته! واقعا وحشتناکه چرا آدم باید وقت گران بهاشو بزاره همچین خزعبلی بخونه، حالا فرض کنیم که در جایی از دنیا چنین چیزی واقعا اتفاق افتاده... اینهمه کتاب امیدبخش و شادی آور و انگیزه دهنده هست که توی مدت زمان کم و عمر کوتاه مون خوبه که بخونیم تا زندگی از اینی که هست سخت تر نشه، اونوقت این؟؟؟؟ نه هرگز توصیه نمیکنم بخونین

ممنون از طاقچه که کارهای باارزش و باکیفیت رو هم گاهی رایگان در دسترس قرار میدید🙏🏻 راستش کتاب عجیبی برام بود...اگه بخوام با کلمات توصیف کنم، اوایل کتاب "سردرگم"، اواسط کتاب "ملال آور" و پایان کتاب "متفکر" شدم. همونطور که گفتم خواندن کتاب ملال آور بود چونکه خواننده درست مانند شخصیت‌ها از چیزی سر درنمیاورد.محیط هنوز درک نشده، هویت‌ها مبهم است.نویسنده با ظرافت ذهن مارو در حد یک کودک از همه جا بی‌خبر و شاد درمی‌آورد. این سردرگمی و بی‌خبری منو آزار میداد. باید صبوری کرد .چیزی که خیلی برام جالب بودش اینکه شما هیچ‌جای کتاب شوکه و سوپرایز نمیشید. آرام آرام حقایق رو میفهمین و درست مانند دانش‌آموزان داستان، حقایق و اتفاقات تلخ و وحشتناک می‌پذیرید. بعد از کتاب نقدهای زیادی خوندم تا تونستم واقعا کتاب رو درک کنم. اگه صرفا به خوانده‌ی خودم تکیه میکردم نمیتونستم قضاوت درستی داشته باشم. هنوزم مطمئن نیستم که موضوع داستان شاهکار باشه چون حداقل این موضوع شبیه‌سازی برای من ایده جدیدی نبود. اما مطمئنا میتونم بگم که قدرت قلم نویسنده کم‌نظیره. بدون اینکه متوجه باشیم روی ذهن خواننده نفوذ و تاثیرش رو میذاره و میره

هر چی بگم انگاری داستان کتابو لو دادم ،به نظرم اول فصل آخر رو گوش بدین بعد برگردین فصل یک داستان از زبان دختر خانمیه به اسم کت ،داستان ها و اتفاقاتی از کودکی و نوجوانی و حتی بزرگسالی خودش و تقریبا دوتا از دوستانش به اسم تامی و روت بیان میکنه ،در مدرسه ی پانسیون مانند به اسم هلت شام من اصلا دوستش نداشتم ،وقتی فهمیدم سرنوشت کودکان این مدرسه چیه واقعا خیلی بهم ریختم

خیلی کتاب خوبی بود، گاهی پیشرفت تکنولوژی به حدی میرسه که انسانیت زیر سوال میره و نشون میده آدما چقدر میتونن ترسناک بشن و دست به چه کارهایی بزنن. از جایی که خود نویسنده هم تجربه تلخی از همین پیشرفت تکنولوژی داشته به خوبی تونسته همچین داستان زیبایی رو به تصویر بکشه.

صدا و خوانش خانم راضیه هاشمی عالی است، سخن پایانی که به شناساندن "کازوئو ایشی گورو" نویسنده انگلیسی ژاپنی تبار متولد ۱۹۵۴ شهر ناگاساکی و آثارش می پردازد برای من در درک کتاب خیلی کمک کرد. ممنون

برای بار دوم کتاب را گوش کردم. چند سال پیش با اجرای خانم محبوب و حالا خانم هاشمی. باز اول به زور تا آخر گوش کردم و این بار با اشتیاق. داستان بسیار تلخ و سرنوشت این کودکان بسیار ناعادلانه است، درست مثل زندگی. طبعا مطالعه کتاب برای هر روحیه ای و در هر شرایطی مناسب نیست ولی این مسئله ربطی به ارزش‌مندی کتاب ندارد.

داستانی بدون فراز و نشیب بود که هربار منتظر اتفاقی بودی که نمی‌افتاد، شاید بهتره بگم از اول تا آخر فقط یک جا در اواسط کتاب یکه خوردم! شاید به شدت سلیقه ای باشه ولی من نپسندیدم و باید بگم با نشنیدنش هیچ چیز از دست نمی‌دید!

کتابی بی‌نظیر بود به سوالی که دغدغه‌ی داستان بود هنرمندانه پرداخته شده‌بود یک‌سوم آخر خیلی خوب حس رو منتقل می‌کرد

نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم به عقیده من خوانش تک نفره ایده خوبی نبود، از اول باید آقای عمرانی به جای شخصیت تامی خوانش می‌کرد. مشکل دیگه ای که با کتاب داشتم این بود هرچی جلوتر میرفت جذابیتش رو از دست میداد در هر صورت خسته نباشید میگم به تیم ترجمه و خوانش با تشکر از طاقچه

کتاب خوبی بود. درباره چنتا شخصیت اصلی و داستان‌های عاطفی و یا ذهنی شون در دوران نوجوانی و مدرسه‌ای صحبت می‌کنه که گویا ی مدل بهزیستیه. ماجرا ها شم و نمای واقعی دارن و خوب توصیف شدن ارزش یکبار شنیدن رو قطعا داره...

یه داستان دیستوپیای معرکه که نباید گول آرامش و کرختیشو خورد، ذهنو تا مدت ها درگیر میکنه.

یک کتاب با روندی بسیار کند که من رو بسیار خسته کرد. علیرغم اینکه عنوان شده ژانر مهیج و ترسناکه ولی برای من صرفا حوصله‌سربر بود و به همین دلیل تا نیمه‌اش پیش رفتم و از وقتی که گذاشتم پشیمونم. توضیح اتفاقاتی که تاثیر خاصی در روند داستان ندارن حداقل تا قسمت ۱۲ کتاب وجود داره و هیچ گره داستانی خاصی به چشم نمی‌خوره. حتی اگر پایان جذابی داشته باشه (که من ازش مطلع نیستم ولی بهش امیدوار هم نیستم) قانعم نکرد که تا انتها بشنوم/بخونم.