دانلود و خرید کتاب صوتی رازم را نگه دار

کتاب صوتی رازم را نگه دار نوشتهٔ سوفی کینزلا و ترجمهٔ نفیسه معتکف است. متین بختی گویندگی این رمان صوتی را انجام داده و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی رازم را نگه دار

کتاب صوتی رازم را نگه دار رمانی نوشتهٔ سوفی کینزلا است که اولین‌بار در سال ۲۰۰۳ منتشر شد. در این رمان صوتی به نظر می‌رسد شرایط برای «اما کریگن» در حال بهترشدن است. او حالا پس از گذشت حدود یک سال، شغل خود در «پنتر کولا» را حفظ کرده، رابطهٔ عاشقانهٔ بی‌نقصی دارد و امیدوار است ترفیع بگیرد و «مدیر بازاریابی» جدید شرکت شود، اما متأسفانه اوضاع طبق برنامه پیش نمی‌رود و «اما» در پرواز پرتنش و عجیب خود به‌سوی خانه، به‌خاطر ترس و اضطراب ناشی از سقوط احتمالی هواپیما، شخصی‌ترین رازهایش را برای غریبهٔ جذابی که کنارش نشسته، برملا می‌کند. وقتی «اما» صبح روز بعد به محل کار می‌رود، درمی‌یابد که مرد غریبه، کسی نیست جز «جک هارپر»؛ مدیرعامل آمریکایی «پنتر کولا» که برای بازدیدی یک‌هفته‌ای از شعبهٔ شرکت در انگلیس از راه رسیده است.

شنیدن کتاب صوتی رازم را نگه دار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر انگلستان و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سوفی کینزلا

سوفی کینزلا (کینسلا) در ۱۲ دسامبر ۱۹۶۹ به دنیا آمد. او نویسنده‌ای انگلیسی است که در آکسفورد ابتدا به تحصیل در رشتهٔ موسیقی پرداخت، اما یک سال بعد به تحصیل در رشتهٔ سیاست، فلسفه و اقتصاد روی آورد. او پیش از روی‌آوردن به نوشتن داستان، به‌عنوان روزنامه‌نگار حوزهٔ مالی کار می‌کرد. کتاب‌های او به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شده‌اند. رمان «رازم را نگه دار» یکی از آثار اوست.

بخش‌هایی از کتاب صوتی رازم را نگه دار

«ترفیع مقام. چقدر دلم برای این کلمه غنج می زد. می توانستم به پدرم بگویم که دیگر بازنده ی تمام عیار نیستم، و همین طور به مادر و «کری». چه می شد به خانه می رفتم و می گفتم: «راستی، من ارتقای مقام پیدا کردم و مدیر عامل بازاریابی شده ام. اما کریگن، مدیرعامل بازاریابی. اما کریگن، معاون ارشد بازاریابی.»»

*

«به هر حال مطمئن بودم روزی همه چیز تغییر خواهد کرد. آن جلسه می توانست باعث دگرگونی بزرگی برای من باشد. حالا اولین فرصت برایم پیش آمده بود تا به «پل» نشان بدهم چقدر باعرضه هستم. آن قدر به «پل» التماس کرده بودم تا بالاخره اجازه ی رفتن به جلسه را به من داده بود.»