بریده‌هایی از کتاب تفکر سریع و کند

ما آن‌قدر به هم شبیه بودیم که به‌راحتی می‌توانستیم همدیگر را درک کنیم و آن‌قدر تفاوت داشتیم که یکدیگر را غافلگیر کنیم.

در طول یک ساعتی که مشغول نوشتن هستم، چندین بار ایمیلم را چک می‌کنم یا در یخچال را باز و بسته می‌کنم؛

افراد باهوش‌تر نسبت به دیگران حضور ذهن بیشتری دربارهٔ موضوعات مختلف دارند. هوش فقط توانایی استدلال نیست؛ توانایی بازیابی مسائل مرتبط با یک موضوع از حافظه و توجه به آن‌ها در مواقع لزوم نیز هوش تلقی می‌شود.

از آن‌جایی‌که شناسایی و برچسب‌گذاری اشتباهات دیگران بسیار آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر از تشخیص اشتباهات خودمان است، زیر سؤال بردن آن‌چه باور داریم و می‌خواهیم کار سختی است که در مواقع ضروری سخت‌تر هم می‌شود.

از خطا نادم نگردیدن خطای دیگر است.

اگر به این موضوع اهمیت می‌دهید که دیگران شما را شخص باهوش و معتبری به حساب آورند، از زبان پیچیده استفاده نکنید و تا جای ممکن مقصودتان را به زبان ساده بیان کنید. «دنی اوپنهایمر» -یکی از همکارانم در دانشگاه پرینستون- ثابت کرد تصور رایج دانشجویان در مورد کلماتی که از نظر اساتید تأثیرگذارتر است، چندان درست نیست. او در مقاله‌ای با عنوان «پیامدهای انتفاع عبث از واژگان متبحرانه: مشکلات استفادهٔ بیهوده از کلمات طولانی» ، نشان داد بیان ایده‌های آشنا با زبان پیچیده و سخت، نشانهٔ هوش پایین و اعتبار کم پیام است.

تمرکز روی خطاها به معنی زیر سؤال بردن یا لکه‌دار کردن هوش آدمی نیست؛ همان‌طور که توجه به بیماری‌ها در متون پزشکی به معنای انکار سلامتی نیست. اکثر ما در بیشتر مواقع [از نظر ذهنی] سالم هستیم و بیشتر قضاوت‌ها و اعمالمان مناسب‌اند. در هر قدمی که در زندگی به جلو پیش می‌رویم، به طور معمول اجازه می‌دهیم برداشت‌ها و احساسات راهنمای مسیرمان باشند و اعتمادی که به باورها و ترجیحات شهودی خود داریم، معمولاً قابل‌توجیه است. اما همیشه این‌گونه نیست، چراکه ما حتی وقتی در حال اشتباه کردن هستیم نیز اغلب به خودمان مطمئنیم.

یکی از روش‌های قابل‌اعتماد برای این‌که مردم دروغی را باور کنند، تکرار زیادِ آن است؛ زیرا آشنایی موجب می‌شود به‌راحتی نتوان دروغ را از حقیقت ماجرا تشخیص داد. نهادهای اقتدارگرا (سیاست‌مداران) و بنگاه‌های تبلیغاتی از این واقعیت باخبر هستند. اما این روان‌شناسان بودند که دریافتند برای واقعی جلوه دادن دروغ نیازی نیست که تمام قضیه را مرتب تکرار کنید تا به نظر درست بیاید [حتی اشاره‌ای کوچک هم کفایت می‌کند].

هدف من این است: بهبود توانایی شناخت و درک اشتباهات دیگران و نهایتاً اشتباهات خودمان در قضاوت‌ها و انتخاب‌ها، با ارائهٔ زبانی غنی‌تر و دقیق‌تر در بحث راجع به آن‌ها. دست کم در بعضی موارد، تشخیص دقیق می‌تواند منجر به مداخله‌ای شود که خسارات احتمالی ناشی از قضاوت‌ها و انتخاب‌های بد را به حداقل برساند.

ناحیه‌ای که معمولاً با برانگیختگی عاطفی در ارتباط است (آمیگدال یا همان بادامه)، به احتمال زیاد زمانی فعال است که انتخاب افراد با قالب مطابقت داشته باشد