دانلود و خرید کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ

کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ نوشتهٔ محمد استعلامی است. میثم اسکندری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و واوخوان آن را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر تلاش کرده تا یک شناخت منطقی از حافظ، شاعر قرن هشت ارائه دهد.

درباره کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ

محمد استعلامی در کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ تلاش کرده است تا شناختی جامع و منطقی از حافظ، شاعر قرن هشتم ارائه دهد. نویسنده در این اثر صوتی بیان کرده است که اگر بخواهیم سیمای درستی از حافظ در ذهن خود داشته باشیم و از سرگذشت او نکته‌هایی بدانیم، باید به دنیای بی‌کرانه‌ٔ سخن او سفر کنیم. جایی «خواجه شمس‌الدین محمد» حضور دارد که نه پیر است و نه جوان، نه بلندبالا و نه کوتاه، نه سیه‌چرده و نه خوش آب‌ورنگ، نه زاهد است و نه صوفی، نه مفتی است و نه واعظ، نه جبری است و نه قَدَری.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

شنیدن کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران پژوهش‌های ادبی و پژوهشگران شعر کلاسیک ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره محمد استعلامی

محمد استعلامی ادیب، مولوی‌پژوه و حافظ‌شناس در سال ۱۳۱۵ در شهر اراک به‌دنیا آمد. او در سال ۱۳۳۷ کارشناسی رشتهٔ ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد. او تحصیلات خود را تا مقطع دکتری، در دانشگاه تهران ادامه داد. او با تصحیح تذکرة الاولیای عطار نیشابوری به شهرت فراوانی دست یافت و این کتاب تا به حال ۲۸ بار تجدید چاپ شده‌است. او در هفت جلد شرحی بر مثنوی مولوی نوشت که در سال ۱۳۶۴، جایزهٔ بهترین کتاب سال را از آن خود کرد. «درس حافظ» در دو جلد شرحی بر غزلیات حافظ شیرازی است. 

بخشی از کتاب صوتی حافظ به گفته حافظ

«واقعیت این است که ما تعبیرات حافظ را با آرزوها و احوال خود ربط می‌دهیم و به اقتضای آنچه بر ما می‌گذرد، با شعر او احساس پیوستگی می‌کنیم، و می‌دانیم که خواننده شعر حافظ اگر معنای کلام را هم نتواند درست و دقیق بیان کند، باز از یک دریافت مبهم بی‌بهره نمی‌ماند. همین است که همه فکر می‌کنند سخن حافظ را می‌فهمند، و رواج ابیاتی از شعر حافظ به صورت مثل هم ریشه در همین ربط و آشنایی مبهم با معنای کلام او دارد. اما باز ببینیم علی دشتی چه گفته است: «ما همه قضا و قدری هستیم، سرشتِ نرم و روح تنبل ما نمی‌خواهد رابطه‌یی میان علت و معلول بازشناسد. همیشه نتیجه را بدون فراهم کردن مقدمات و اسباب می‌خواهد... حافظ که جزو همین ملت و حتی عصاره خصائص ملی ایران است و در خراب‌ترین ادوار ایران می‌زیسته و به چشم خود دیده است که معقول نامعقول می‌شود، سفاهت و حماقت بر فضل و هنر رجحان پیدا می‌کند، و «آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند»... همه اینها حافظ را قضا و قدری مسلّمی به بار آورده است و او با زبان جادوگر خود، و با تقریباتِ دلنشین‌تر از دلیل و برهان، تأثیر حتمی سرنوشت و بیهوده بودن تلاش‌های انسانی را بیان می‌کند و انگشت به نقطه حسّاس روح ما می زند ... این زبان حال همه ماست، حافظ از مکنون فکر و روح ما سخن می‌گوید. طبیعت ما قصّه این بیچارگی در مقابل سرنوشت را، مانند آب گوارایی می‌نوشد و بیشتر خوش‌مان می‌آید که حافظ در گیرودار این ماجرا روزنه امیدی، باز از مبدأ قضا و قدر، به روی‌مان می‌گشاید»

درباره فال گرفتن با دیوان حافظ، این را هم نادیده نگیریم که بسیاری از ما با این کار، فقط تفریح می‌کنیم و می‌خواهیم لحظه‌هایی را با تصورهای امیدبخش پر کنیم، و نه این که باور کنیم اتفاق خوشی در راه است. اما کسانی که در مجلسی برای دیگران فال حافظ می‌گیرند، بیشتر یک مایه حسن نیت هم بر این کار می‌افزایند. دیوان را که باز می‌کنند، اگر غزلی بیاید که آغاز آن لحن موافقی نداشته باشد، غزل بعدی را هم به عنوان شاهدِ فال می‌خوانند که در بیشتر موارد، آن غزل دوم حال و هوای خوش‌آیندی دارد. بعد از همه این حرف‌ها، بهتر است که ما به فال حافظ، تنها به عنوان یک تفریح نگاه کنیم و بدانیم که اگر از فالگیری مشکلی حل می‌شد، فالگیرهای دوره‌گرد، می‌بایست از زمره گدایان بیرون آمده و خود را به سامانی رسانده باشند.»