بریده‌هایی از کتاب پی گیر اخبار نباشید

ماکس فریشِ نمایش‌نامه‌نویس دربارهٔ رسانه نوشت: «به‌آرامی متوجه می‌شوید هیچ‌چیز جدیدی در کار نیست.» تشخیصی برای همهٔ دوران‌ها.

به قول فریدریش نیچه، «برای زاییدن ستاره‌ای رقصان» به اندکی آرامش و سکوت در زایشگاه نیاز است.

ترس از کم‌سواد جلوه کردن در این صنعت فراگیر است. در نتیجه خبرنگاران رنج می‌کشند، افسرده یا منفی‌نگر می‌شوند و چه‌بسا به هر دوی این‌ها مبتلا شوند. جای تعجب ندارد که اکثرشان پس از چند سال تغییرِ شغل می‌دهند و، در ازای استرس کم‌تر و دستمزد بالاتر و ساعات کاری منظم‌تر، در روابط‌عمومی شرکت‌ها مشغول به کار می‌شوند. آن‌ها دیگر به دنبال نجات دنیا نیستند.

بنابر تجربهٔ من، مغز شما به یک سال دوری از اخبار نیاز دارد تا بتواند متون طولانی را بدون خستگی بخواند. هر چه زودتر شروع کنید، سریع‌تر تمرکزتان را به دست می‌آورید. ضمناً اگر در ابتدا سخت به نظر می‌رسد، تسلیم نشوید. این توصیه برای هر چیز ارزشمندی صادق است.

هر چه تناوبِ استفادهٔ هم‌زمانِ یک نفر از رسانه‌های گوناگون بیش‌تر باشد، سلول‌های مغزی کم‌تری در قشر سینگولیت قدامی (بخشی از مغز که از جمله مسئولیت‌هایش حفظ حواس، تأملات اخلاقی و کنترل امیال آنی است) به چشم می‌خورد.

نیکلاس کارِ پژوهشگر می‌گوید: «وقتی آنلاین هستیم، پا به فضایی می‌گذاریم که مطالعهٔ سرسری، تفکر شتاب‌زده و بدون تمرکز و یادگیری سطحی را رواج می‌دهد. اینترنت دسترسی آسان به حجم زیادی از اطلاعات را برای‌مان فراهم می‌کند، اما از ما متفکرینی سطحی می‌سازد و ساختار مغزمان را به معنی واقعی کلمه عوض می‌کند.»

جای تعجبی ندارد که پی‌گیری اخبار ما را به سوی افسردگی سوق می‌دهد، چرا که مشکلاتی پیشِ روی ما می‌گذارد که اغلب غیرقابل‌حل هستند.

نگرانی‌های‌تان را سبک‌سنگین کنید، آن‌ها را یک‌به‌یک بنویسید و سپس تصمیم بگیرید که اصلاً قدرت یا امکان مقابله با آن‌ها را دارید یا خیر. این تمرینی است که از رواقیون روم باستان به ما رسیده است. چیزهایی وجود دارد که می‌توانید روی‌شان تأثیر بگذارید و در مواردی هم نمی‌توانید. دلیلی ندارد که بابت آن‌چه توان تغییرش را ندارید پریشان شوید. مثلاً در مورد گذشته‌ام یا مثلاً یک توییتِ ترامپ کاری از من ساخته نیست. پس چرا باید اجازه دهم که من را به هم بریزد؟

وقتی با دوستان‌تان قرار می‌گذارید، از آن‌ها بپرسید آیا اتفاق مهمی در دنیا رخ داده یا نه. این سؤالِ بسیار خوبی برای آغاز گفت‌وگو خواهد بود. پاسخ معمول آن‌ها چیست؟ «نه راستش، نه.»

دوهزار سال پیش، اپیکتتوس، فیلسوف بزرگ، رساله‌اش را با این جمله آغاز کرد: «بعضی چیزها در اختیار ما هستند و باقی چیزها نه.» جان کلام این است: احمقانه است که درگیر مسائلی شویم که تحت اختیار ما نیستند. تقریباً هر آن‌چه از طریق اخبار می‌شنویم خارج از قلمرو تأثیرگذاری ماست، پس می‌توانید با خیال راحت از آن‌ها چشم‌پوشی کنید. توان‌تان را وقف مسائلی کنید که می‌توانید روی‌شان تأثیر بگذارید. تعدادشان زیاد است، اما زلزله‌ای در آن‌سوی دنیا قطعاً جزءشان نیست.