بریده‌هایی از کتاب بیش یادگیری

«همیشه برای خودت چالشی ایجاد کن

هرچه شخص در کاری توانمندتر شود، متوجه می‌شود چقدر بیشتر می‌تواند در آن حوزه پیشرفت کند.

برای یادگیری سریع چیزهای مهم، لازم نیست مجموعهٔ مشخصی از استعدادها را داشته باشید. این فرایند را همه می‌توانند به‌خوبی انجام دهند. تنها دلیلی که بیشتر مردم این کار را نمی‌کنند این است که هرگز کتابی که راه را به آن‌ها نشان دهد نداشته‌اند، البته تا الان.

تحسین، نوع رایجی از بازخورد که معلم‌ها اغلب از آن استفاده می‌کنند (و دانش‌آموزان از آن لذت می‌برند)، معمولاً برای یادگیری مضر است. وقتی بازخورد به سنجش شما به‌عنوان یک فرد می‌پردازد (به‌عنوان مثال، «تو خیلی باهوشی!» یا «تو خیلی تنبلی») معمولاً در یادگیری تأثیر منفی می‌گذارد.

مهم‌ترین خصیصهٔ بیش‌یادگیری، ورای اصول و تاکتیک‌ها، روح بیش‌یادگیری است. روح مسئولیت‌پذیری به یادگیری‌تان: تصمیم‌گیری دربارهٔ این‌که چه می‌خواهید بیاموزید، چطور می‌خواهید آن را بیاموزید و تهیهٔ برنامه‌ای برای آموختن آنچه باید بیاموزید

بسیار رایج است که چیزی را نفهمیده باشیم، ولی فکر کنیم فهمیده‌ایم. محققی به نامِ ربکا لاوسون‌ این را «توهم عمق تبیینی» می‌نامد.

آنچه می‌تواند مانع پیشرفت ما شود نه بازخوردهای منفی، بلکه ترس از شنیدن انتقاد است که باعث کنارگذاشتن پروژه‌مان می‌شود. بعضی اوقات بهترین کار فقط شیرجه‌زدن در دل سخت‌ترین محیط است، چون حتی اگر در ابتدا بازخورد خیلی منفی باشد، می‌تواند ترس‌های‌تان از شروع پروژه را کاهش دهد و اگر آن‌قدر تند باشد که کمکی نکند هم به شما این امکان را می‌دهد که بعداً کارتان را اصلاح کنید.

اما اصل کار مستقیم می‌گوید در واقع بیشتر پروسهٔ یادگیری وقتی اتفاق می‌افتد که در حال انجام کاری هستید که می‌خواهید در آن پیشرفت کنید.

پل گراهام، گفته است: «در بسیاری از زمینه‌ها، یک سال کار متمرکز به‌علاوهٔ توجه بسیار کفایت می‌کند.»[۱]

بهترین بیش‌یادگیران آن‌هایی هستند که دلایل واقع‌گرایانهٔ خود برای یادگیری را با انگیزه‌ای که باعث هیجان‌شان می‌شود تلفیق می‌کنند.