بریده‌هایی از کتاب آتوسا

ما مردم بدین‌گونه داوری می‌کنیم، یا سپیدِ سپید، یا سیاهِ سیاه. آن هم در زمانی که همگی خاکستری هستیم.

زندگی تلاشی است برای نزدیک کردن آن‌چه هست، به آن‌چه آرزو داری.

ـ دلتان شکست؟ ـ دلی که خریدار ندارد، شکسته و نشکسته‌اش یکی است.

مردهای ایرانی، درباره‌ی زنان‌شان نهادی بسیار حسود دارند. آنان بسیار نگران آنند که چشم بیگانه بر بانوان‌شان نیافتدپلوتارک (تمیستوکلس، بند ۳۶)

داشتن خواهری مهربان در زندگی، می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین بخشش‌های اهورامزدا باشد

گوهرهای تابان و ستون‌های سر به آسمان کشیده که در کاخ‌ها دیده می‌شد

ما در پشت پرده‌ها سربازان را می‌زاییم و بزرگ می‌کنیم. روزی هم که مردیم همه چیز به پایان می‌رسد. گویی از روز نخست به جهان نیامده‌ایم.

آمدن و رفتن ما به این جهان چه سودی خواهد داشت، هنگامی‌که هرچه بر سرمان می‌آید خاموش بایستیم و دم بر نیاوریم؟

من از راه مهر ورزیدن به مردم، به مهر بی‌کرانه پیوستم.

مردی زمینی، ناز شما را تا بهشت خریدار است.