بریده‌هایی از کتاب ده قرار مهم برای زندگی مشترک

تعهد به رشد کردن، فراتر از چسبیدن به یکدیگر است و شامل تعهد به تطبیق دادن خود با نیازهای متغیر طرف مقابل است

بر اساس مشاهداتمان، وقتی دو نفر با هم نامزد می‌کنند، بیشتر وقت و انرژی‌شان بر برنامه‌ریزی برای برگزاری مراسم ازدواج متمرکز می‌شود. آنها اغلب فراموش می‌کنند که روابطشان را تقویت کنند.

ازدواج رویدادی یک‌روزه نیست، بلکه فرآیند مادام‌العمر رشد در کنار هم، و عمیق‌تر کردن عشق نسبت به یکدیگر است. ازدواج مواجه شدن با تلاشهای زندگی در کنار یکدیگر و تحمل دوره‌های خوب و بد زندگی است. صادقانه بگوییم. ازدواج یک افسانه نیست، بلکه بیشتر شبیه رُمان جنگ و صلح است

متعهد می‌شوم که برای تقویت روابطمان زمانی را به ده قرار آینده اختصاص بدهم. محل امضای رسمی: امضای آقا: ···امضای خانم: ···تاریخ اولین قرار ما برای تاریخ ··· تنظیم شده است.

کلمات می‌توانند رابطه شما را عمیق‌تر سازند یا اساس زندگیتان را ویران کنند.

بسیار مهم است که در مورد انتظاراتمان صحبت کنیم. وقتی انتظارات خود را می‌شناسیم، برآورده کردن آنها مشکل است، اما وقتی آنها را نمی‌شناسیم، غیرممکن است.

وقتی با موفقیت روند ترک والدین و دوستان نزدیک را پشت‌سر گذاشتید، می‌توانید دومین اصل یعنی پیوستن را دنبال کنید. وقتی به انسانی می‌پیوندید، دوستی خاص خود را ایجاد می‌کنید و به طور طبیعی به یکدیگر کمک می‌کنید. پیوستن، حس تعهدی به فرد می‌دهد که فراتر از بودن در کنار هم است

پس از ماه‌عسل و زمانی که دیگر تنها بر پایه احساساتمان زندگی نمی‌کردیم، متوجه شدیم که ازدواج فقط آنچه ما فکر می‌کردیم نیست. مسائل بسیار کوچکی ما را رنج می‌داد. من (دیو) در یک خانواده نظامی بزرگ شده بودم و انتظار داشتم کلودیا نیز مانند من کاملاً منظم و مرتبباشد. یکی از اولین بحثهای ما نحوه چیدن مجلات روی میز هال بود. من می‌خواستم مجلات روی هم، روی میز قرار گیرند، اما کلودیا دوست داشت آنها به صورتی معمولی و نامرتب چیده شوند. من دائم آنها را مرتب می‌کردم و کلودیا آنها را آن‌گونه که دوست داشت تغییر می‌داد. به نظر من قلابهای لباس در رختکن باید آنقدر باشد که همه لباسها را آویزان کنیم اما برای کلودیا آویختن لباسها به قلاب کار بسیار مشکلی بود. پس از مدت کوتاهی به این نتیجه رسیدیم که باید کاری کنیم تا با هم به توافق برسیم

چه انتظاری داشتیم ما با امید بسیار و ایمان به اینکه نیازهای یکدیگر را برآورده می‌سازیم ازدواج کردیم. ما زمانی که دانشجو بودیم ازدواج کردیم؛ در حالی که دانشگاههایمان در دو شهر مختلف بود. به علت شرایط ناامن اجتماعی و احتمال جنگ تصور می‌کردیم که باید هر چه زودتر با هم ازدواج کنیم. پس بدون هرگونه مشاوره قبل از ازدواج یا هرگونه کمکی که امروزه موجود است، ازدواج کردیم. تنها می‌خواستیم با کسی که دوستش داریم زندگی کنیم.

ازدواج رویدادی یک‌روزه نیست، بلکه فرآیند مادام‌العمر رشد در کنار هم، و عمیق‌تر کردن عشق نسبت به یکدیگر است. ازدواج مواجه شدن با تلاشهای زندگی در کنار یکدیگر و تحمل دوره‌های خوب و بد زندگی است. صادقانه بگوییم. ازدواج یک افسانه نیست، بلکه بیشتر شبیه رُمان جنگ و صلح است.