بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است

«فقط آدم‌های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم‌های عادی عرضۀ تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن.»

بزرگ‌ترین توانایی مرگ میراندنِ آدم‌ها نیست، بزرگ‌ترین توانایی‌اش این است که می‌تواند کاری کند بازمانده‌ها آرزو کنند زندگی‌شان متوقف شود،

السا یک بار شنیده بود یکی از دکترها به مامان می‌گوید: «مامان‌بزرگ می‌تونه حتی تو یه اتاق خالی هم دعوا به‌پا کنه.» ولی وقتی السا این را به او گفت مامان‌بزرگ فقط به او نگاه کرد و گفت: «خب اگر خود اتاق اول دعوا رو راه انداخته باشه چطور؟»

ما می‌خواهیم دوست داشته شویم؛ اگرنه، مورد تحسین قرار بگیریم؛ اگرنه، ازمان بترسند؛ اگرنه، مورد نفرت و تحقیر واقع شویم. ما به هر قیمتی می‌خواهیم حسی را در دیگران برانگیزیم. روح ما از تهی بودن گریزان است؛ و به هر بهایی طالب ارتباط با دیگران است.»

السا بچه‌ای است که خیلی زود یاد گرفت اگر می‌خواهد در زندگی پیشرفت کند و به جایی برسد، باید موسیقی متن زندگی‌اش را خودش انتخاب کند.

«چون آدم باید به یه چیزی اهمیت بده، السا. مامان‌بزرگت اسمش رو می‌ذاشت "نق زدن"، اما اگر چیزی نداشته باشی که بهش اهمیت بدی، اون‌وقت دیگه زنده نیستی. فقط وجود داری...»

«من دوست دارم یه نفر باشه که یادش بمونه من هم وجود داشتم. دلم می‌خواد یه نفر باشه که بدونه من اینجا بودم.»

«من فقط هفت سالمه!» «تا کی می‌خوای هفت سالگیت رو بهانه کنی؟» «تا وقتی هفت سالم تموم شه.»

نجات جان آدم‌ها و عاصی کردنشان دو توانایی خارق‌العادۀ مامان‌بزرگ است، که البته همین باعث می‌شود مامان‌بزرگ بگویی‌نگویی یک ابرقهرمان دارای سوءعملکرد باشد.

امکان دارد مادربزرگتان را برای سالیان سال دوست داشته باشید بدون اینکه واقعاً او را بشناسید.