بریده‌هایی از کتاب مجمع مردگان (سه‌گانه شهر: جلد ۱)

کسایی که غیرممکن رو حاشا میکنن، درمورد جادوی شکوهمندِ جهان هستی ناشکری می‌کنن.

«چشمات بی‌علاقگی‌تو لو میدن. باید یاد بگیری چشماتُ کنترل کنی.»

این یک تجارت کثیف بود و هرچه کثیف‌تر، خوشایندتر.

عشق به زمان و انرژی نیاز داشت و من باید این دو مورد را برای کارهای سخت روزمره و آموزش‌های پرمشغله‌ام صرف می‌کردم.

هرچقدر هم ادعا داشته باشیم که آدم های خوبی هستیم، اما از پایه و اساس، آدم‌های خشونت‌طلبی به شمار می‌آییم.‌»

هیچوقت وانمود نکن بیشتر از حد خودت می‌فهمی. من وقتمو برای چنین افراد احمقی تلف نمی‌کنم. هیچ لزومی نداره خودتو دانای مطلق بدونی. جهالت محافظه‌کارانه هیچ اشکالی نداره. اگه آدم فکر کنه که همه چیزُ می‌دونه، دیگه به خودش زحمت یاد گرفتنُ نمیده.»

شهر، یک غول عظیم الجثه و چندلایه بود که افراد تازه وارد و ناآشنا، آن را پر از هرج و مرج می‌پنداشتند اما اگر آهسته و با طمأنینه جلو می‌رفتی و از نزدیک به جزئیات آن دقت می‌کردی، بسیار منظم بود.

گفت: «بعد از اون، در برابر حقیقت تسلیم شدم. از اون روز به بعد خودمو به سمت یه زندگی جاهلانه و کورکورانه سوق دادم. حالا که نمی‌تونستم از عالم هستی سرد در بیارم، تصمیمی گرفتم باهاش پیش برم و خودم بیشتر قوانین غیرقابل درکش رو بسازم. هیچوقت دنبال جواب‌ها نرفتم. تصمیم گرفتم جهالت رو مثل گوشواره آویزهٔ گوشم کنم.»