بریده‌هایی از کتاب مغالطه‌های پرکاربرد، ۴۴ ترفند کثیف برای برنده شدن در بحث‌ها

هدف فریبکاران همواره این است که با کنترلِ شیوۀ عرضۀ اطلاعات به دیگران اندیشه و عمل آنها را کنترل کنند. آنها از وسیله‌های عقلانی فقط به این منظور استفاده می‌کنند که به سخن و عملشان سر و شکل عقلانی بدهند. نکتۀ کلیدی این است که همواره می‌کوشند تا نگذارند برخی نظرگاه‌ها منصفانه به دیگران عرضه شوند.

فریبکاران ماهر می‌خواهند بر باورها و رفتارهای دیگران تأثیر بگذارند، و خوب می‌دانند که چه چیزی افراد را در برابر فریب آسیب‌پذیر می‌کند. به همین دلیل سعی می‌کنند در برابر دیگران خود را موافق با آتوریته‌ها و قدرت و اخلاقیات مرسوم نشان دهند. یکی از جاهایی که این عامل خود را نشان می‌دهد هنگامی است که سیاستمداران با سخنرانی‌های زرق و برق‌دار، اما به لحاظ فکری پوچ، در برابر مخاطبان عام ظاهر می‌شوند.

اکثریت غالبِ انسان‌ها باورهایشان را آزادانه برنگزیده‌اند و باورهایشان نتیجۀ شست‌وشوی مغزی و شرطی‌سازیِ اجتماعی است. آنها دربارۀ اندیشیدنشان تأمل نمی‌کنند و ذهنشان فرآوردۀ عامل‌های اجتماعی و شخصی است؛ عامل‌هایی که هیچ‌گاه آنها را نشناخته‌اند، مهار نکرده‌اند، و حتی به آنها نپرداخته‌اند. باورهای شخصی این افراد غالباً ریشه در پیش‌داوری‌هایشان دارد. کلیشه‌ها، تصویرهای کاریکاتوری از امور، ساده‌سازی‌های بیش از اندازه، تعمیم‌های فراگیر، وهم‌ها، توهم‌ها، دلیل‌تراشی‌ها، دوراهی‌های کاذب، و مصادره به مطلوب‌ها بخش اصلیِ اندیشیدنِ آنها را تشکیل می‌دهند.

بسیاری وقت‌ها، مردم یک جامعه به برخی اطلاعات دسترسی ندارند یا با استدلال‌های کسانی که از نظرگاه‌های مخالف استدلال می‌کنند آشنا نیستند و به سمت باورها یا اعمالی گرایش پیدا می‌کنند که اگر اطلاعاتشان کامل بود و به نظرگاه‌های مخالف دسترسی داشتند به سمتشان گرایش پیدا نمی‌کردند، و هستند فریبکارانی که سعی می‌کنند مردم را به سمت چنین باورها یا اعمالی سوق دهند

اکثریت غالبِ انسان‌ها باورهایشان را آزادانه برنگزیده‌اند و باورهایشان نتیجۀ شست‌وشوی مغزی و شرطی‌سازیِ اجتماعی است. آنها دربارۀ اندیشیدنشان تأمل نمی‌کنند و ذهنشان فرآوردۀ عامل‌های اجتماعی و شخصی است؛ عامل‌هایی که هیچ‌گاه آنها را نشناخته‌اند، مهار نکرده‌اند، و حتی به آنها نپرداخته‌اند. باورهای شخصی این افراد غالباً ریشه در پیش‌داوری‌هایشان دارد. کلیشه‌ها، تصویرهای کاریکاتوری از امور، ساده‌سازی‌های بیش از اندازه، تعمیم‌های فراگیر، وهم‌ها، توهم‌ها، دلیل‌تراشی‌ها، دوراهی‌های کاذب، و مصادره به مطلوب‌ها بخش اصلیِ اندیشیدنِ آنها را تشکیل می‌دهند

«مغالطه» یکی از مفهوم‌های مهم در زندگی انسان است؛ زیرا بخش بزرگی از اندیشیدن انسان خودفریبی یا دیگرفریبی است. انسان در حالت طبیعی‌اش به سمت حقیقت حرکت نمی‌کند و حتی دوستدار حقیقت نیست؛ خودش را دوست می‌دارد و چیزهایی را که به او خدمت می‌کنند و او را بهتر از آنچه هست نشان می‌دهند و خواسته‌هایش را برآورده می‌کنند؛ چیزهایی را دوست می‌دارد که عامل‌های «تهدیدکننده» ی او را شناسایی و نابود می‌کنند.