بریده‌هایی از کتاب کلیدهای مقابله با اضطراب در کودکان و نوجوانان

معمولا صحبت‌کردن و ابراز احساسات، به معنای توجه نشان‌دادن به رفتار نامطلوب و در نتیجه، تشدید آن است.

ترسی که در نبودِ خطر حقیقی وجود دارد، اضطراب خوانده می‌شود.

ترسی که در نبودِ خطر حقیقی وجود دارد، اضطراب خوانده می‌شود.

خلاصه اینکه برنامه حساسیت‌زدایی مطلوب، برای بیشتر کودکان مضطرب، شامل تماسهای روزانه قدم‌به‌قدم و قابل کنترل، برنامه‌ریزی سریع پس از به‌وجود آمدن ترس و هربار حداقل ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ماندن در وضعیت هراس‌آور است. یک برنامه حساسیت‌زدایی نتیجه‌بخش، نیاز به آن دارد که کودک حداقل یک بار در هفته، با وضعیت هراس‌آور روبه‌رو شود.

۱۰. کودکتان را مطلع کنید که خیلی‌های دیگر هم با مشکل اضطراب روبه‌رو هستند. اضطراب نامرئی است و بسیاری کودکان مضطرب، تا زمانی که با شخص دیگری آشنا نشده‌اند که اعتراف کند مضطرب است، گمان می‌کنند با سایرین خیلی تفاوت دارند.

مطلوب آن است که پدر و مادر، منطق و عواطف، هر دو را متناسب با شرایط به‌کار ببرند. آنها می‌توانند آسیب‌پذیری خود و فرزندشان را بدون بزرگ یا کوچک کردن، تشخیص دهند و در نتیجه، می‌توانند نسبتآ باثبات باشند و با کودک و عواطفش همدلی کنند. رفتار بیشتر مردم، در بین این دو حد است، اما تا حدودی حساسیت کودک را کوچک یا بزرگ می‌کنند. به‌ندرت پیش می‌آید که زن و شوهر، درست در یک نقطه از طیف قرار داشته باشند و در نتیجه، به‌سادگی ممکن است در ارتباط با فرزندِ مضطرب، دچار اختلاف بشوند. این نگرشها در نخستین تجربه‌هایی ریشه دارد که پدر و مادر کودک، با پدر و مادر خود، در کودکیشان داشته‌اند. کوچک یا بزرگ جلوه دادن اضطراب، در کودکان ۱۲ ماهه‌ای که از پدر و مادر خود جدا شده‌اند، مشاهده می‌شود. از آنجا که اشخاص حافظه روشنی از سنین خردسالی ندارند، اغلب متوجه نیستند که دچار پیش‌داوری هستند.

افرادی که چندان اهمیتی به حساسیت نمی‌دهند، معمولا افرادی متکی به نفس هستند که برایشان درک منطق راحت‌تر از درک عواطف است. این افراد معمولا روابط صمیمانه‌ای ندارند و برای آنها پذیرش آسیب‌پذیری خود و دیگران دشوار است. این‌جور اشخاص، معمولا از سازمان‌دهی خوبی برخوردارند، به‌راحتی حدود را تعیین می‌کنند و با مسائل کودکان برخوردی منطقی دارند. از طرفی، امکان دارد عواطف سایرین را خوب درک نکنند و ابراز همدلی برایشان دشوار باشد. اشخاصی که حساسیت را بزرگ می‌کنند، معمولا برای عواطف بیشتر ارزش قائل هستند تا منطق و اغلب به شدت درگیر روابط می‌شوند. آنها آسیب‌پذیری خود و دیگران را بیشتر از آنچه هست، می‌پندارند. این اشخاص توانایی خوبی برای درک عواطف دیگران و ابراز همدلی با آنان دارند. البته، ضعف آنها در این است که تحت تأثیر احساسات قضاوت می‌کنند و در نتیجه، رفتارشان متغیر و تعیین حدود برای کودکان، برایشان دشوار است. هیچ کدام از این دو حالتِ افراطی، مطلوب نیست.

واکنش جنگ یا گریز، بدن را برای وضعیتهای خطرناک آماده می‌کند. این واکنش، از طریق دستگاه عصبی سمپاتیک فعال می‌شود. نقطه مقابل این واکنش، دستگاه عصبی پاراسمپاتیک است که واکنش طبیعی آرام‌بخشی را در بدن به راه می‌اندازد.

وقتی پدر و مادر به شدت می‌کوشند تا مبادا ترسهای فرزندشان را به زبان بیاورند، در واقع به کودک کمک می‌کنند تا با ترسهایش روبه‌رو نشود.

وقتی پدر و مادر به شدت می‌کوشند تا مبادا ترسهای فرزندشان را به زبان بیاورند، در واقع به کودک کمک می‌کنند تا با ترسهایش روبه‌رو نشود.